Om de een of andere redenen voel ik ook de behoefte nog eens een blog te plaatsen en wat gedachtes die al sinds enige tijd in mijn hoofd spoken te ventileren. Wie weet waar het goed voor is.
Zelfvertrouwen, eigenwaarde, zelfliefde (ik gebruik die termen maar even door elkaar in deze blog)...allemaal belangrijke dingen. Ik heb er altijd al mee geworsteld. Het is natuurlijk wel een dynamisch iets, er waren genoeg tijden waar mijn zelfvertrouwen en eigenwaarde best sterk waren.
Soms kan ook een zelfvertrouwen op bepaalde gebieden best sterk zijn en op andere gebieden juist nauwelijks aanwezig.
Op gebied van liefde was dat nooit echt sterk.

De kip of het ei, dat vraag ik me altijd af. Komt een laag zelfbeeld door gebrek aan succes ervaringen? Of zorgt een laag zelfbeeld nu juist voor dat gebrek? Een combinatie daarvan?
Vroeger was ik ook continu op zoek naar bevestiging van anderen, echter zodra ik die kreeg kon ik deze niet accepteren. Mijn zelfbeeld was soms zo laag, dat ik bij complimenten juist achterdochtig werd (nam diegene me nu in de maling?)
Dit is voor de ander natuurlijk erg vermoeiend en ik ging me alleen rotter voelen over mezelf.
Gelukkig heb ik op dat gebied veel geleerd.
Rond mijn 22e zocht ik wegens burnout verschijnselen, depressie en angst hulp. Ik kreeg toen te horen dat ik een autistische stoornis zou hebben. Dit voelde voor mij toch wel als een klap en bovendien kon ik het moeilijk accepteren.
Mijn probleem vond ik juist dat ik altijd teveel voelde, bovendien juist iemand was die praat over gevoelens etc. Anderzijds herkende ik andere dingen weer wel, dus leerde ik het accepteren.
Het zorgde echter ook voor een heel nieuw probleem, want nu liep ik dus ook nog eens met etiket rond waarover een niet al te positief beeld bestaat, zeker op gebied van liefde.

Ondanks alles leerde ik nog de vrouw kennen waar ik hier jaaaaaren geleden over schreef. Sinds die tijd van ldvd hier, ben ik erg veranderd. Veel positiever, sterker, veel leuke mensen om me heen, ik ben gewoon dankbaar voor veel dingen die ik mag ervaren. Dankbaar dat ik er nog ben, want ooit was ik suïcidaal en wat ben ik nu een ander mens.
Anders op veel gebieden...behalve dat ik op gebied van liefde nog steeds zo een laag zelfvertrouwen heb. Ik weet ook niet wat ik wil, ik ben enerzijds erg blij met mijn leven zoals het is en zit niet te wachten op eventuele negatieve ervaringen.
Mijn zelfvertrouwen is op dat gebied te kwetsbaar en misschien ben ik gewoon bang dat afwijzingen of minder leuke ervaringen, het hele proces weer in gang zetten, ik weer in oude patronen ga vallen en ik mij straks weer minderwaardig voel. Daar komt ook een realistische zelfinschatting bij kijken, als ik namelijk naar andere mannelijke singles kijk...de concurrentie is gewoon ontzettend groot.
If you can't stand the heat.....juist, dus ik ga de keuken niet eens meer in, maar ik lijk ook niet echt tevreden met die beslissing.

De kip of het ei? Eerst meer zelfvertrouwen zien te krijgen op dat gebied, maar hoe lukt dat zonder je op dat gebied te begeven?
Misschien is het ook echt beter en kan ik me liever concentreren op de dingen die ik wel heb. Maar het blijft af en toe steken.
Nou, ik heb het even afgeschreven in elk geval