Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Zo ben je nog zo gelukkig..en zo ben je zo ongelukkig..
2,5 jaar een relatie gehad met een jongen waar ik zielsveel van hield.. en nog steeds. Hij heeft er een eind aan gemaakt omdat hij niks meer voor me voelt. Wanneer je dat hoort van degene waar je zoveel van houdt.. val je in een héél diep gat. Wanhoop en ongeloof komen naar boven. Het kan gewoon niet over zijn. Ik hoor bij jou.. Toch meende hij het heel serieus. Het is nu wat langer dan twee weken uit en ik heb besloten om hem los te laten. Tot nu toe heb ik bijna elke dag nog wat van me laten horen. Dat deed ik omdat ik anders het gevoel had dat het écht over was. Maar ik weet nu dat dat ook niet helpt. Hij heeft er geen behoefte aan en ik doe mezelf alleen nog maar pijn..
Zo'n lange tijd bij elkaar geweest, en nu ineens helemaal niks meer met elkaar te maken hebben doet zo'n pijn. Ik hou zoveel van hem.. ik kan het niet uitleggen, hij was alles voor me en is nog steeds alles voor me. Helaas kom je daar pas achter wanneer je hem kwijt bent en dan is het te laat. Ik heb erg veel dingen fout gedaan, maar goed ik kan de tijd niet terug draaien, al zou ik dat maar al te graag willen.
Alle herinneringen die ik met hem heb. Ik besef alleen maar meer hoe speciaal hij is en dat hij echt een goed persoon is. Helaas kan ik daarom ook niet boos op hem zijn. Hij kan er immers niks aan doen dat zijn gevoelens weg zijn. Ik kan me geen leven zonder hem voorstellen.. ik mis hem zo verschrikkelijk erg. Alles doet me aan hem denken. De kleinste dingen.
De laatste x in zn armen, wat deed dat pijn. Je weet dat je hem los moet laten en dat hij gelukkig zal worden met iemand anders. Hij zal op dezelfde manier naar haar kijken als dat hij naar mij deed.. hij zal haar op dezelfde manier aanraken als dat hij bij mij deed.. hij zal haar op dezelfde manier vasthouden als dat hij mij vasthield. Dat is zo moeilijk.. en ik ben zo bang dat ik hier niet overheen kom..
Ergens hoop ik dat het nog goed komt.. dat wij bij elkaar horen, ook al weet ik beter. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden.. nog nooit heeft iemand zoveel voor mij betekent en ik heb nog nooit de pijn gevoeld die ik nu voel.
Elke dag met tranen en buikpijn beginnen, ik kan niet uitleggen hoe erg ik hem mis..
Ik hou met heel mn hart van jou en ik mis je verschrikkelijk erg..
- nlilgurwl's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Hoi Nlilgurwl
Ik zit hier alweer jankend jouw verhaal te lezen, ik voel me net zo!
Ik mis hem ook zo vreselijk, ik wil hem ook terug, ik wil hem vasthouden,
zoenen, beminnen. Waarom heeft het allemaal zo moeten lopen?
Ik weet niet hoe het bij jou gaat maar bij mij zijn de ochtenden het
ergst en dat hoor ik van meer mensen hier.
De rest van de dag gaat op zich wel en 's avonds heb ik er nagenoeg
geen last van. Ik zie nu alweer tegen morgenochtend op.
Die angst dat je dr niet overheen komt, is logisch, maar dat is echt
wel zo! Dat is gewoon zo, het vervelende is dat je niet weet hoe lang
het duurt. Langzaamaan zullen de mindere periodes korter worden en
je goeie periodes langer aanhouden.
Schrijf het maar lekker van je af hier, dat helpt mij vaak ook!
veel liefs TjaEnNu
Helemaal herkenbaar.
Helemaal herkenbaar. Ongeveer hetzelfde is mij overkomen na een relatie van 5 jaar. Hij zei niet letterlijk dat hij geen gevoelens meer voor me had, maar dat hij niet meer met mij verder kon vanwege bepaalde gedragspatronen van mij. Hij was teleurgesteld dat ik niet was veranderd. Ik heb inderdaad ook zo veel fouten gemaakt en die zijn niet meer terug te draaien. Wij zijn inmiddels al weer 2 maanden uit elkaar, maar de pijn blijft dagelijks onderdeel. Op sommige momenten (zoals nu bij mij) is het weer heel even heel hevig aanwezig en weet je letterlijk even niet waar je het zoeken moet.
Ik weet hoe pijnlijk het is om helemaal geen contact meer te hebben. Ik heb de eerste week ook nog veel contact gezocht. Het enige wat ik terug hoorde was: 'laat me met rust' Dat is zo hard na 5 jaar relatie waarin je elkaar bijna dagelijks spreekt! Iemand waarvan je zoveel houdt die jouw liefde niet meer wil is zo pijnlijk. Gelukkig zijn we hier niet de enigen die deze pijn voelen...dat geeft jou ook misschien een beetje troost.
Ook ik heb nog hoop, want ik kan me gewoon niet voorstellen dat dit het was. Zelfs na 2 maanden laait die hoop nog op, zonder enige aanleiding overigens. Dat is ook heel moeilijk. Je bent elkaars wereld en van de 1 op de andere dag is dat helemaal over. Dat is moeilijk te accepteren. Hoop zelf ook nog dat dat met de tijd beter zal gaan.
Reageert hij nog wel op jouw berichtjes? En kwam het voor jou onverwachts of had je het zien aankomen?
In ieder geval veel sterkte.
:(
ik heb het wel zien aankomen omdat ik wist dat zijn gevoelens weg waren.. hij wou het niet meteen uit maken maar ik merkte al snel dat het er niet beter op werd. Als ik iets van me laat horen stuurt hij wel wat terug maar uit zichzelf komt helemaal niks. Daarom heb ik de beslissing genomen om niks meer van me te laten horen. Al bel ik hem nu het liefst op om hem te laten weten hoeveel ik van hem hou en hoeveel ik hem mis. Maar ik moet vwrstandig zijn.. Jij ook heel erg veel sterkte.
Helemaal herkenbaar.
Helemaal herkenbaar. Ongeveer hetzelfde is mij overkomen na een relatie van 5 jaar. Hij zei niet letterlijk dat hij geen gevoelens meer voor me had, maar dat hij niet meer met mij verder kon vanwege bepaalde gedragspatronen van mij. Hij was teleurgesteld dat ik niet was veranderd. Ik heb inderdaad ook zo veel fouten gemaakt en die zijn niet meer terug te draaien. Wij zijn inmiddels al weer 2 maanden uit elkaar, maar de pijn blijft dagelijks onderdeel. Op sommige momenten (zoals nu bij mij) is het weer heel even heel hevig aanwezig en weet je letterlijk even niet waar je het zoeken moet.
Ik weet hoe pijnlijk het is om helemaal geen contact meer te hebben. Ik heb de eerste week ook nog veel contact gezocht. Het enige wat ik terug hoorde was: 'laat me met rust' Dat is zo hard na 5 jaar relatie waarin je elkaar bijna dagelijks spreekt! Iemand waarvan je zoveel houdt die jouw liefde niet meer wil is zo pijnlijk. Gelukkig zijn we hier niet de enigen die deze pijn voelen...dat geeft jou ook misschien een beetje troost.
Ook ik heb nog hoop, want ik kan me gewoon niet voorstellen dat dit het was. Zelfs na 2 maanden laait die hoop nog op, zonder enige aanleiding overigens. Dat is ook heel moeilijk. Je bent elkaars wereld en van de 1 op de andere dag is dat helemaal over. Dat is moeilijk te accepteren. Hoop zelf ook nog dat dat met de tijd beter zal gaan.
Reageert hij nog wel op jouw berichtjes? En kwam het voor jou onverwachts of had je het zien aankomen?
In ieder geval veel sterkte.