Er zijn momenteel 0 gebruikers en 5 gasten online.
zo heftig
Daar ben ik weer. Ik heb weer een weekend doorstaan. Heel mijn lijf protesteert en schreeuwt een heel naar woord.
Hoe kan dit en waarom is dit gebeurt. Ik aanvaard de pijn, maar het valt me zwaar. Ik heb t t meest moeilijk omdat ik nooit antwoorden op mijn vragen heb gekregen. Hij heeft het rats boem uitgemaakt en nog steeds geen ander. Onder verhalen staat het uitgebreide verslag. En ja, nu ben ik 4 weken verder en het is nog niet minder. Mijn kinderen en werk slepen me er doorheen, maar lol in dit leven, neeeee. Wie steekt me een hart onder de riem?
- elisa875's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Oooo ik herken dit
Mijn man is 2 maanden geleden vertrokken.
En ik kan er ook nog steeds niet mee omgaan.
Vraag mij ook steeds af waarom, waarom laat je ons zo zitten.
Ons zo laat barsten. Er zijn momenten dat ik het gewoon niet trek en dat ik geen kant uit kan.
Maar we moeten sterk zijn meid en ons niet laten kennen. althans dat zeg iedereen.
Dus ze ik het ook maar.
Ooit komt het goed!
succes
het zelfde schuitje
ik weet het zit ook met die pijn en verdriet alleen mijn man is er nog zoekt nog een huisje.alleen wij antwoorden naar elkaar en praten veel.bij ons werkt het gewoon niet meer en hebben besloten om te scheiden apart te gaan wonen en als goede vrienden verder te gaan en hulp en steun te geven waar we het nodig hebben.wij willen daarvoor gaan.ik weet dat het moeilijk is maar we komen er allemaal wel maar op dit moment en de komende tijd zal de acceptatie van het niet meer samen zijn erg moeilijk zijn maar we moeten door zoals hier vaak wordt gezegt.
ik steun ook iedereen hier.
ooit hoop ik dat na verloop van tijd ik weer samen met mijn man elkaar weer kunnen vinden als het moet apart blijven wonen maak me niet uit want beide hebben al aan gegeven dat we een leven zonder elkaar niet willen en dat we in elkaars leven willen blijven,maar de tijd zal het leren en we zullen het zien hoop is wat mij nu er door heen trekt,
Vragen
Het ergste is altijd dat je met zoveel blijft zitten. Maar ondanks de antwoorden zal het nooit helemaal duidelijk worden lijkt het wel. Het heeft met acceptatie te maken. Als een relatie slecht is dan heb je dat zelf ook wil in de gaten lijkt me. Ook mijn vriendin zette er een punt achter 3 maanden geleden na 8 jaar. Ze had wel plots iemand anders. Ik had het niet zien aankomen. Dus ook veel vragen en verdriet en onbegrip. Maar de andere kan er vaak niet mee omgaan en kapt met alles. Dus geen smsjes geen mails niets. Zij gaan door met hun leven en wij zitten met de vragen. Dat heet liefdesverdriet. En heus het gaat over maar nu voelt het klote.
Sterkte van Marc