Oh my Lord… Ik heb hem dus gisteravond, na enige twijfel, rond half 10 een SMS gestuurd of hij even online op MSN wilde komen, omdat ik hem even wou spreken. Ik wilde duidelijkheid. Uur later was hij er. Hij was (voor mij) niet online geweest voor bijna een week (normaal komt hij altijd elke dag wel even online, zoals ik al zei in mijn vorige blog).
Hij begon het gesprek met: "Wat is er? Waar wil je het over hebben??"
Ik: "Ten eerste: waarom ben je zo lang niet op MSN geweest?"
Hij: "Ja, ik was pissed. En je bleef maar doorpraten."
Huh? Dat eerste kon ik nog wel begrijpen en had ik geweten. Maar 'bleef maar doorpraten'? Ik ben niet echt een prater. Toen ik om uitleg vroeg, begon hij ineens heel raar in het Engels te praten?! Alsof er ineens een oude Amerikaanse veteraan achter zijn PC was gaan zitten, die gestreden heeft in de oorlog van Vietnam. WTF?! Wat is dit? Aan het barslechte Engels te zien, was hij het gewoon. Hij had (letterlijk) minstens vijf minuten nodig, om één Engels zinnetje te typen.
Ik: "Oké, ik had gehoopt een serieus gesprek met je te kunnen voeren"…
Maar hij ging gewoon door met zijn Engelse gebrabbel over de oorlog. Naja, ik speelde het spelletje maar mee… (Waarom ben ik zo slap?!) Hij zei dat hij iemand verloren had in de oorlog. Een kameraad van hem ofzo… OMG. Was dit een manier om er onderuit te komen ofzo? Wist hij niks meer te zeggen? Hij kon niet uitleggen wat hij bedoelde met dat ik niet ophield met praten…? Ik begin te denken dat hij de echte reden van zijn pissigheid niet kan/durft te vertellen?
In het Engels zei hij op het laatst, het was rond half twee 's nachts, dat hij het kantoor ging sluiten (naar bed ging dus).
Hij: "Oke"
Hij: "Trusten" En weg was hij.
Oké……… Kan iemand mij vertellen... WAT IK IN HEMELSNAAM ZIE IN DEZE GEK?! Hij liet me achter zonder antwoorden. Nog steeds geen duidelijkheid… Ik werd gek.
Ik dacht even na, rond half twee 's nachts, en besloot om hem offline berichten te sturen via MSN. Hoe ik me voelde, dat ik zit met de vraag of hij meer wilde dan seks. Dat ik van hem hou, ondanks dat hij me steeds uitscheld… Dat is dan de eerste keer dat ik hem vertel, dat ik van hem hou. Het liefst had ik het hem een keer in zijn gezicht willen zeggen, maar ja…
Weet je, ik denk dat ik hem ook gewoon zo zielig vindt… Hij lijdt een liefdeloos bestaan. Althans, als ik zijn verhalen moet geloven.
- Hij heeft een nare jeugd gehad, hij vertelde me de naarste dingen die hij moest doen van zijn vader (nog steeds geen goede band mee)
- Zijn moeder is overleden aan kanker
- Hij heeft "vriendinnen" die hem stompen en bekrassen
- Hij is mannelijke hoer (seksslaaf ofzo) geweest toen hij 17 was...
- Hij is 21 jaar en nog nooit een (serieuze) vriendin gehad. Hij heeft het zo vaak geprobeerd, maar niemand wilde met hem ofzo. (Vind je het heel gek? Ja, alleen ík ben zo gek.)
- Veel mensen in omgeving vinden hem een gestoorde. Vooral leeftijdsgenoten. Een goede vriendin van me (waar hij trouwens eerst verliefd op was) kent hem ook en snapt echt niet waarom ik iets met hem zou willen. Haar broertje kent hem ook weer en zijn vrienden en allemaal vinden ze hem een weirdo en vinden het onbegrijpelijk dat hij mij kan krijgen.
- Hij is trouwens ook nog een psychoot en slikt er medicijnen voor.
- Er is vast nog meer, maar dan kan ik nu even niet opkomen.

Ik ben nu zo bang om op MSN te komen! Bang dat voor zijn antwoorden. Zo bang zelfs, dat ik deze nacht ervan gedroomd heb. Ik droomde dat hij schreef dat het hem alleen om de seks te doen was, dat hij niks meer met me te maken wilde hebben. Mijn grootste angst momenteel! Gelukkig, het was maar een droom… maar het zou best kunnen dat het de realiteit kan worden. Maar ja… Misschien ben ik wel de enige vrouw ooit in zijn leven, die hem wil liefhebben en hem wil nemen zoals hij is...
Het kan ook zijn dat hij me na dat gesprek weer op de blok heb gezet en hij het dus nooit zal lezen...