Het lijkt op het moment met mij toch iets beter te gaan denk ik. Nu dan wel in iedergeval. We hebben elkaar nog 1 maal aan de telefoon gesproken en hij vond dat ik niet aardig genoeg tegen hem deed. Hij snapt niet waarom ik hem nu even niet zo aardig meer vind, want we zouden toch vrienden blijven? Ik heb hem gezegd dat ik het makkelijker vind om een hekel aan hem te hebben dan dat ik hem aardig MOET vinden. Ik zei hem dat het ooit heus wel goed kwam, maar dat ik gewoon even geen behoefte er aan hebt dat hij steeds contact met mij zoekt.

Nu is het even wat stiller, en ik moet zeggen: dat is fijn. Het enige wat ik echt heel erg mis, is de gezelligheid die wij hadden, de leuke gesprekken etc. De intimiteit en het lekker tegen elkaar aan kruipen moet ik even niet aan denken.

Ik denk als we elkaar weer in 'levende lijven' zien dat het voor mij wel wat moeilijker word. Ik zie hem in oktober waarschijnlijk weer omdat we dan samen naar een concert gaan. We hadden dat al voor de 'break up' met elkaar afgesproken om daar samen heen te gaan. Of hij echt komt weet ik niet, het is erg moeilijk afspreken met zo'n onvoorspelbaar wispelturig type als dat hij is. Maar toch wil ik nog steeds graag met hem er heen. Niet om mij zelf te pijnigen, maar meer om dan te kijken hoe ver ik ben in "verwerkingsproses" om het zo maar even te noemen.

Ooit moet ik toch het hoofdstuk 'Ik hou zo veel van Jou' afsluiten en aan het hoofdstuk 'Leuke vriendschap' beginnen, of zo nodig het hoofdstuk 'vage kennis' als dat echt niet anders kan.

Voor mijn gevoel ben ik nu al een eindje op weg om afstand te nemen, maar hoe lang de weg nog is, ik weet het niet...Geen richtingaanwijzers in de Liefde maar ook geen richtingaanwijzers in het leed dat Liefdesverdriet heet.