We zijn inmiddels een paar dagen verder, nadat ik het vreselijke bericht kreeg van haar.
Ze is echt verliefd op die gozer, en ik kom daar domweg niet meer tussen.
Heb haar nog wel een aantal mails gestuurd, ik krijg daar reactie op terug, echter niet wat ik zou willen horen.
Berichten in de trant van: "steek je tijd in jezelf, en hou vol". Tja daar heb ik veel aan.

Toch begint het besef langzaam te komen. Besef dat alles over is. Een relatie van 6,5 jaar, weggegooid voor een ander. Maar mijn zoontje Nathan zit er wel tussen.
Hijzelf blijkt zelf 4 kinderen te hebben, zal een gezellige boel worden daar.

Ik werd gisteren gek van de onzekerheid... Nu heb ik ze. Het is volledig over en uit tussen haar en mij. Ze heeft gezegd dat ze nog steeds verliefd is op die vent, en dat het alleen maar erger wordt. En ze heeft al zoveel voor hem moeten doorstaan ( wat een gelul ) en hij gaat scheiden van zijn vrouw ( zwanger en al een kind ! ). Dus ja, met zo een vent MOET je wel verdergaan!

Ze zei dat ze me echt nog graag zag. Ik geloof er niets meer van. Ik voel me echt vernederd, een loser, een idioot. Hoe ziek is dit??? Hoe kan dit gebeuren???

Ach ja. Mij een zorg. Ik heb haar nu al zo lang niet gezien en ergens wist ik dat het hierop ging uitdraaien. Ik ben maar een gewone jongen, ik kan mijn liefde niet laten blijken door een volledig gezin achter te laten.

Hallo lieve mensen, Hij heeft vandaag voor de zoveelste keer besloten dat het nu afgelopen is. Dus ook niet meer zoenen of wat dan ook. Hij heeft het nu al zo'n 3 keer definitief uitgemaakt. Maar steeds komt hij terug. Hij kan ergens gewoon niet zonder mij. Hij deed vandaag heel erg lullig hij heeft gezegd dat als ik huilde dat ik me aanstelde. En dat het voor hem zo'n groot probleem was dat ik me overal druk om maakte en overal om moest huilen. Ik ben gewoon een emotioneel wrak geworden door hem. Ik maak bijvoorbeeld een groot probleem van een heel klein ruzie-tje. Wil volgens hem meteen uren praten.

Als iemand je naam noemt
ben ik gedoemd
In mijn hart voel ik een steek
dat maakt me week
Het doet pijn als men doet
als of hij alleen maar verder moet
Hij heeft me respectloos behandeld
de makkelijkste weg bewandeld
Ik moet alles maar vergeten
zonder al te veel hartekreten
De wereld om me heen zegt 'je bent niet alleen'
maar waar is iedereen?

Lieve schatten van me,

Deze is voor alle jongens & meisjes die zich afvragen hoe het in godsnaam mogelijk is dat sommige mensen degene met wie ze hun leven delen zo zwaar kunnen kwetsen...

Deze is voor iedereen die zich afvraagt of die vervloekte ex, die tijdens of meteen na de relatie weer met een ander begon hier wel eens spijt van krijgt...

Deze is voor iedereen die hem of haar op zijn/haar bek wil zien gaan. Zoete wraak mag ook wel eens.

Het gebeurt. 4 maanden is het nu geleden. Ik alleen, hij een ander. Ik heb er ondertussen vrede mee, ik ben opnieuw gelukkig met een droom van een jongen. We hebben ook maar nauwelijks contact, in die zin dat hij me smst & ik het negeer. Ik dacht dat die smsjes wel zouden afnemen, maar het werden er steeds meer. Al een beetje op mijn hoede...

Vandaag was het weer een werkdagje...heel druk geweest met de kids, doet me wel goed hoor..is fijne afleiding die vrolijke kleutertjes..zich van geen kwaad bewust.
Werd vanaochtend om 4 uur wakker ( verbaasde me al dat ik kon slapen)en meteen voelde ik me zo verrot...alsof je dan vanuit dromenland terugvalt in de harde werkelijkheid.
Moest echt huilen en voelde me zo alleen en miste hem zo erg.
Maar heb soms ook het gevoel dat ik verdoofd ben...voel je heel raar...kan niet hele dag huilen of boos zijn, ik weet niet wat ik voel.
Het lijkt allemaal zo onwerkelijk, alsof het nog niet helemaal tot me doordringt of zo.....

Dit verhaal schrijf ik als een net geboren herinnering, waaraan ik maar niet wil toegeven dat het een herinnering is. Toch zal ik dit met pijn in mijn hart moeten doen, met mijn ogen gericht op de toekomst, waarin vast en zeker de zon wel weer zal gaan schijnen...
Hij, de liefde waarvan ik een jaar lang gedacht heb dat het de ware was, leerde ik kennen omdat het een vriend van mijn broer was die hier regelmatig over de vloer kwam, en omdat hij erbij was als we uitgingen. (ik ga vaak met me broer mee uit.)
Ik was verliefd op hem geworden. Op zijn bruine ogen, zijn haar, zijn nonchalante doen, zijn uitstraling...