Vanmorgen ging het zo goed met me en ineens is die rot dip daar weer. Voel me op het moment zo ongeloofelijk klote. Zie ineens weer vanalles voor me. Van toen we nog maar net met elkaar gingen tot afgelopen vrijdag. Het doet op het moment weer zo ongeloofelijk pijn. Heb hem net met mijn stomme kop een mail gestuurd ik heb er nu alleen al spijt van. Meestal kan ik alles redelijk loslaten maar nu, nu spookt er weer van alles door mijn hoofd. Ben ook zo bang dat ik hem ineens weer tegenkom met haar. Ik weet het even niet meer. Ik merk nu ook dat hij nu niet meer zonodig de godsganse dag achter de computer hoeft te zitten na het werken.

Afgelopen vrijdag had ik een afspraak met mijn ex om wat papieren in te vullen voor de verkoop van het huis. Had me eigen voorgenomen dat ik zou proberen mijn emoties niet te veel te tonen maar om heel zakelijk te doen. Het is me zowaar gelukt. We hebben gauw de papieren ingevuld en daarna ben ik weggegaan. Ik voelde aan mezelf dat als ik 5 minuten langer zou blijven ik weer helemaal in tranen uit zou barsten en dat wil ik niet meer bij hem. Ik heb ook geen zin meer om kwaad te zijn en heb dat vorige keer al tegen hem gezegd. Hij hoopt nog steeds dat we in de loop van de tijd toch gewoon vrienden kunnen worden. Ik heb tegen hem gezegd dat ik dat voorlopig zo ie zo niet op kan brengen maar dat als ik hem tegen kom hem wel gewoon gedag wil zeggen mits hij alleen is. Als hij met haar is gun ik hem echt geen blik. Hij begreep dat zoals hij zei. Zaterdagavond heb ik een onwijs gezellige avond ik Den Bosch gehad en gisteren heerlijk wezen squashen waar ik toch wel weer wat agressie kwijt kon. Ik hoop echt dat het huis snel verkocht is zodat ik het helemaal af kan gaan sluiten.

Hoi dames,

Ik heb eigenlijk jullie advies nodig. Ik heb 2 keer een leuke afspraak gehad met een meid van 22 waar het heel goed mee klikte we hebben heel leuk gepraat (uren) en we hebben wat gezoent en daarna nog wat SMSjes naar elkaar verzonden en ze zei dat ze me heel leuk vond. Maar toen ineens werdt het stil, geen smsjes meer en alleen een mail dat ze rustig aan wou doen en even geen contact meer wil. Ik denk dat ik een beetje teveel smsjes en emails heb gezonden. Misschien ben ik wel een beetje verliefd, maar zij niet of ze wil der eigen niet aan mij binden, hoe kan ik het beste handel

kben gister aaf uitgeweest,,.. was wel gezellig tuurlijk d8 ik bij elk zielig nummer aan hem... maarja kreeg nog smsje kwam ik na uitgaan achter... er stond in naar welke discotheek ik ging... (maar dus niet waar hij heen ging)
wou ik later nog wel heen maarja khad al wat gedronken en voelde de kater al vroeg komen... dus toch maar na huis toe... het is denk ik maar beter ook dat ik niet geweest ben!!! want hij zou me toch alleen maar jaloers gaan maken met andere meiden en dan ben ik weer terug bij af,,,,......en als ik hem eenmal weer zie..... dan lig een paar uur later huilend op bed... ik had van mezelf nooit verw8 dat ik ook zo jaloers kon worden...maarja dat zou wel komen doordat het uit is...

Kijkend naar foto's van toen

Wie is dat meisje? Ben ik die jongen naast haar? Ik ken haar helemaal niet, was ik ooit bij haar?

De foto's zeggen van wel, ik lijk te stralen. Maar van haar? Dat meisje?

Hoe kan dat nou?
Ik had zo'n verdriet om jou en nu... nu weet ik bijna niet meer wie jij bent. Het lijkt een eeuwigheid terug. Ik was je bijna vergeten en toen ik je foto's zag was er verbazing.
Geen herkenning, geen gevoel van gemis, geen warm gevoel. Alleen maar een vage herinnering.

Ben ik je dan toch vergeten?

Hallo allemaal...
Ik kwam hier een tijdje geleden via een 'site-verwijzing' terecht en ben hier sedertdien bijna dagelijks aan het grasduinen. Mijn verhaal heeft misschien wel wat linken met andere verhalen...doch met dat verschil dat ik niet meer opnieuw wil beginnen met mijn ex-vriend.
Nu komt bij jullie wellicht de vraag:'Waarom schrijf je dan hier je verhaal?' Terechte vraag, net als mijn antwoord...hieronder lees je nl. de gevolgen die ik nu meedraag door de relatiebreuk:

'Afscheid nemen door iemands levenseinde, de dood, is niet gemakkelijk en vraagt de nodige rouwperiode, die elk mens op een andere wijze doormaakt. Maar je krijgt begrip voor je rouwperiode en er zijn mensen waartegen je je verhaal mag doen...