Gister ben ik op stap geweest met vrienden. In mijn vorige dagboeken kon je lezen dat het bij ons kermis is. Ik heb hem weer gezien en hij is net een vreemde voor me. Het is alleen zo dat ik heel veel angst heb. Gister ben ik in de kroeg in het bijzijn van mijn vrienden compleet ingestort. Ik ben zo bang voor wat komen gaat. Dit blijft ook dag in dag uit door mijn hoofd spoken. Wat hebben die 5.5 jr voor hem betekend, hoe snel zou hij een ander hebben, kom ik nog wel iemand tegen. De ene keer gaat het goed en voel ik me ook goed maar er hoeft maar iets te gebeuren en ik sla helemaal om. Het is nu een week geleden en ik kan weer niets anders doen dan huilen. Hij belde vandaag op om te zeggen dat hij morgen met me wil praten, waarschijnlijk kan hij geen oplossing vinden. Ik weer goed over de zeik omdat ik ook weet dat hij er niet over nagedacht heeft, dit heb ik ook gezegd en toen nog geen 5 min later belde hij weer om te zeggen dat hij toch nog wou nadenken. Aan het einde van het gesprek kwam eruit dat hij nu nog niet wist of hij wel of niet wou praten. Ik wil hem ook absoluut niet terug want hij heeft me te veel pijn gedaan en is niet oprecht geweest. Maar ik ben dus heel bang voor het onbekende. Hij weet ook niet dat ik niet meer wil maar ik heb dat bewust verzwegen voor hem. Dat geeft mij meer tijd om te verwerken enzo. Nu hij dus belde komt het allemaal steeds dichterbij en komen de angsten 10x erger naar boven. Wat als het morgen toch praten is en dat hij savonds al een ander heeft? Hoe moet ik dat dan weer verwerken????? Ik ben aan het eind van mijn latijn en weet het echt allemaal niet meer. Ik weet nog maar 3 dingen en dat is dat ik hem niet meer wil, ik vrienden heb en dat ik doodsbang ben. Ik hoop echt dat jullie mij kunnen helpen al is het alleen maar om mijn gedachten te kunnen verwoorden.

Heel lang heb ik niks meer in me dagboek geschreven. Met een paar van jullie heb ik nog wel eens contact, maar hierbij weer eens een klein berichtje van mij.

Het is inmiddels zo'n 3 maanden geleden dat mijn ex en ik elkaar hebben gezien en gesproken. Het gaat ook veel en veel beter met me. Het is nu wachten op nog 1 confrontatie. Vorig jaar oktober boekte ik met 7 vrienden een reis naar Florida. In februari hoorde mij ex dat zij ook naar Florida moest voor haar werk/studie. In die tijd hadden we nog contact, vandaar dat ik weet dat we in hetzelfde vliegtuig zitten. Een heel verkeerd lot uit de loterij.

Het is treurig dat ik hier mijn verhaal moet doen, omdat ik toch echt in de waan was dat mijn relatie beter was dan anderen, en mijn relatie nog zeker jaren zou duren. Niet dus.
2,5 jaar hadden we een relatie, een toptijd. Nauwelijks ruzie, veel humor, veel affectie, veel goede gesprekken. Geweldig vond ik hem. Hij was het helemaal en ik adoreerde hem zowat. Hij was net zo gek op mij en het eerste jaar hebben we elkaar dan ook praktisch iedere dag gezien, we sloten ons eigenlijk voor de buitenwereld af. Het tweede jaar was wat dat betreft wat gezonder, we focusten ons meer op ons eigen leven en bleven daarnaast nog gek op elkaar. Totdat hij het wel heel druk kreeg. Twee weken terug, een donderslag bij heldere hemel. Hij zei dat hij het niet meer zag zitten, hij was te druk met andere dingen, bovendien nog zo jong, hij zat niet lekker in zijn vel en wilde iets anders met zijn leven. Was niet meer verliefd op mij, maar kwam daar 3 minuten later alweer op terug. Na twee uur praten besloten we dat we 2 weken een break zouden nemen.Niet bellen, niet zien. We gingen nog uit eten 's avonds en hij zei vol overgave dat 'dit helemaal goed ging komen'.

Bij ons is het op het moment kermis. Ik zie hem dus ook regelmatig en hij heeft mij vanaf donderdagavond genegeerd.Op een ruzie zaterdag na. Dat heeft me veel pijn gedaan en ik was woest op hem. Hij heeft via zijn zusje gehoord dat ik boos op hem was en hij belde mij gister. Ik heb ook gezegd dat ik vind dat ik het niet verdien dat hij mij negeert alsof we nooit iets gehad hebben. Dat doe je niet na 5.5 jaar. Ik had ook dingen gehoord waar ik ook boos over was en wat ik van hem ook nooit verwacht had. (zie vorige dagboeken)
Ik heb ook tegen hem gezegd al is het maar hallo en doei wat je zegt. Ik heb hem ook duidelijk gemaakt dat ik niet weet of ik hem eventueel nog terug zou willen (zie verhaal). Het gedrag dat hij heeft laten zien bevalt me niet en ik herken hem niet.

Hoi

Ik Kom Hier vaak kijken naar de verhalen van mensen
en heb hier ook veel zitten lezen vlak nadat mijn relatie ovver was, maar heb echter nooit echt mijn verhaal neergezet. Maar mischien heeft iemand er iets aan en heb nu toch niks beters te doen....

AnyWay, A is in mijn leven het enige meisje geweest dat mijn hart echt heeft weten te veroveren. Ik Zag haar zown 4 jaar geleden voor het allereerst en was meteen verkocht, het was echt liefde op het eerste gezicht. Langzaam kwamen we met elkaar in contact en uiteindelijk kregen we dan verkering. Ik was echt smoorverliefd op haar en ze was het meisje van me dromen, het meisje met wie ik alles kon delen en bij wie ik echt mezelf kon zijn. Ik beschouwde haar echt als de ware en ze zei vaak dat ze mij ook zo zag. Ik ga niet het hele verhaal hier neerzetten aangezien ik me meer wil richten op wat er gebeurd is na de breuk en hoe ik het verdriet heb verwerkt, maar iig zag ik haar als het meisje met wie ik de rest van me leven wilde delen.

Op deze pagina vind je alle ingezonde verhalen van leden van ldvd.nl

Ga naar de ingezonden verhalen.