Meer dan een jaar lang ben ik héél gelukkig geweest. Ik had een relatie met een jongen die mij enorm goed liet voelen. In het begin onze relatie is hij wel enkele keren in de fout gegaan. Liegen, een ander meisje gekust en dingen verzwijgen. Na een goed gesprek besloten we er toch volledig voor te gaan. Echter was ik vrij jaloers geworden. Wanneer hij contact had met specifieke meisjes werd ik jaloers en deed ik heel lastig tegen hem. Ookal had ik hier geen reden voor. We hadden heel wat goeie momenten en ik denk dat ik ook wel kan zeggen dat dat ik goed voor hem zorgde.

Als ik aan je denk, denk ik nog steeds aan sjattie. We zijn weer een aantal dagen verder en het is nog steeds een achtbaan. Nou snap ik ook wel dat dit niet zo voorbij is. Dan gaat het een dag of twee goed en dan komt weer zo’n dag als vandaag. Waar ik mijn maatje mis, mijn liefde mis, mijn lust en leven mis. Oh man, Ik mis jouw lach, ik mis je ass, ik mis je ohh zo lekkere lijf, ik mis naast je liggen/zitten. Ik mis gewoon bij je zijn. Kortom ik mis alles aan jou. Op een dag als deze kan ik nog steeds niet geloven dat we niet meer bij elkaar horen.

Hoi beste lezer,

Januari 2020 leerde ik op een verjaardag iemand kennen.
Totaal mijn type man niet.
Maar wat een chemie.
Ondanks dat ik hem niet aantrekkelijk vond qua uiterlijk, toch met hem afgesproken.
Dat was vuurwerk.
Alles klopt, het voelt goed, vlinders, kunnen samen praten, lachen en dezelfde interesses.
Het is vuurwerk.

Toch twijfels van mijn kant.
Ook naar hem uitgesproken.
Wil eerlijk zijn en hem niet aan het lijntje houden.

Daardoor is hij ook gaan twijfelen, logisch.
Uiteindelijk resulteerde dat in een breuk.
Beide van slag, beide verdrietig.

Hoi allen,

Ik zit met iets vervelends wat ik graag met jullie wil delen. Alleen weet ik niet helemaal of dit het juiste platform ervoor is.

en dan kom je hier na jaaaaaaaaren weer terug, niet meer wetende wat ik eerder schreef. heel veel gebeurd in een mensenleven.

ik ben op 3 weken na 9 jaar samen geweest met iemand. sinds een half jaar officieel samenwonend in een instelling voor mensen met fysieke beperking en das ook meteen de reden waarom ik sowieso nog tot het einde van het jaar met hem op 1 studio woon. want verhuis maar eens naar andere studio als je voor àlles afhankelijk bent van anderen en geen familie/vrienden hebt om op terug te vallen. soit

Voordat ik januari 2019 naar Australië ging had ik tijdelijk een plekje nodig in Amsterdam. Op een facebookpagina had ik een berichtje geplaatst of iemand iets wist voor een aantal weken om te overbruggen totdat ik weg zou gaan. Er was een jongen/man die daar op reageerde en we besloten om af te spreken in de stad om het e.e.a. te bespreken. We hadden wel een soort van klik. Beiden bezig met het spirituele/althans geïnteresseerd erin en verder toch gewoon een beetje zoekende nog in het leven: wie ben ik, wat wil ik, wat drijft mij?
We konden opzich redelijk goed met elkaar praten.

Beste forum gebruikers,

ik ben een man van 42 , gescheiden en 4 kids. zelf nog op goede voet met mijn ex vrouw.

Na bijna een jaar single te zijn geweest kwam ik spontaan een leuke vrouw tegen en twijfelde geen moment om hier iets mee te doen, ik zag haar lopen bij een supermarkt en plaatste een briefje met mijn nr onder de ruit.