Al bijna anderhalf jaar verder. Het voelt nog steeds alsof m’n ziel in elkaar getrapt is. In een hoekje gesmeten bij de gevonden voorwerpen. Afgedankt en ingeruild. En het doet zeer, het wordt niet minder, hoogstens anders. I just want it to be over with. I’m tired of fighting, so damn tired.

Niet meer de illusie dat je dit heel misschien wel zal lezen.
Niet meer de illusie dat het je uberhaupt nog iets kan schelen.
Maar dit liedje zegt alles. Ik kan je niet laten gaan.
Ik ben niet boos op je, nooit geweest ook.
Kan alleen maar zeggen dat ik je ontzettend mis en dat een leven zo zonder jou zo zinloos lijkt.
Wat mij het meest pijn heeft gedaan?
Dat je zo makkelijk en zo ogenschijnlijk pijnloos door bent gegaan.
Alsof ik, alsof wij nooit bestaan hebben. Alsof het de beste keus is geweest die je ooit gemaakt hebt.

Inmiddels huilbui 5 van vandaag zo goed als achter de rug.
Waar voor velen hier geldt dat ze alleen schrijven als het slecht gaat, is dat voor mij anders.
Gewoon omdat ik op de slechtste momenten niet op woorden kan komen die ook maar in de buurt komen van mijn gevoel. En omdat mijn hoofd dan overuren draait en ik mezelf niet meer kan volgen.
En dan toch weer een blogje. Ook nu kan ik niet omschrijven hoe ik me voel.
Woorden als pijn, tranen, op en leeg doen gewoon tekort.
Hoewel de aanleiding voor het meer dan gemiddeld aanwezig zijn van dat gevoel wel duidelijk is.

Seems like just yesterday, you were a part of me
I used to stand so tall, I used to be so strong
Your arms around me tight, everything it felt so right
Unbreakable, like nothing could go wrong

Now I can't breathe, no I can't sleep
I'm barely hanging on

Here I am, once again
I'm torn into pieces, can't deny it, can't pretend
Just thought you were the one
Broken up, deep inside
But you won't get to see the tears I cry
Behind these hazel eyes

I told you everything, opened up and let you in

Helaas geen uitverkoop, sorry.
Ondanks dat mijn nickname inmiddels anja27 zou moeten zijn, toch maar een blog.
Ik ben een tijdje niet veel op deze site geweest in een poging om mijn (ex) geliefde los te laten.
Maar het blijkt een soort van onmogelijk.
Hij was degene die me heeft geleerd wat liefde is en ook hoe het kapot kan.
Mijn vertrouwen in mensen gemaakt en gebroken.
Gezond? Vast niet. Maar het voelde wel veilig en vertrouwd en fijn en en en...

Vandaag een dag met té veel narigheid.
Het één 'zelf opgezocht' en het ander gratis gekregen.

Ik had mijn gevoel nu niet beter kunnen omschrijven dan Van Velzen

Is this the way I wanna live
Trying hard not to miss
Anything life might give
Why do I keep on running round
Chasing my tail, never exhale
How come I never settle down