Soms is het echt afvragen hoe ik de dag door ben gekomen.. de ene keer schiet de dag voorbij, de andere keer kruipt hij voorbij.. en HEEL die dag is er maar 1 ding dat in je hoofd zit.. HIJ!

Ik zit nu al diep in de stress.. morgen ga ik ergens heen waarvan ik weet dat ik hem daar tegenkom, maar ik heb daar al zo lang zin in dat ik er nu toch wel echt heen wil.. ook al gaat hij ook.

Ik weet niet wat er door me heen zal gaan als ik hem weer zie, het lijkt aan de ene kant zo lang geleden dat ik hem zag, aan de andere kant lijkt het nog zo kort..

Ik mis hem en ik hoop dat ik het morgen re

Bedankt voor jullie lieve reacties...

Vandaag gewerkt, niet zo heel druk, dus weer de hele dag aan hem gedacht. Er gaat zoveel door mijn hoofd, wat moet ik nou doen om het weer goed te krijgen, te maken, en hoelang moet ik nou nog wachten..

Toen ik thuis kwam heb ik gegeten, en daarna.. ja hoor heb ik hem gebeld. Geen ruzie niks, gewoon een normaal gesprek. Ik vraag met mn stomme hoofd of hij niet zin heeft om wat te doen vanavond, hij zegt dat hij al twee avonden laat op bed ligt en vanavond er op tijd in wil, een andere keer mischien..

vast niet dus

waarom kan ik mezelf nou niet tegenhouden om hem te bellen, ook al neem ik het me nog zo goed voor hem niet te bellen.. uiteindelijk bel ik toch!

De ene dag gaat het beter de andere dag niet, maar het gaat de laatste tijd nooit echt helemaal goed.

Al mijn tijd die ik nu over heb zit ik te denken: wat kan ik eraan doen dat hij zich bedenkt, dat hij toch wel verkering wil, en niet vrijgezel wil zijn.

Hij gaat door, alsof het hem allemaal niks gedaan heeft. Hij is van me af.. Ik wil gewoon weten wat ik heb gedaan dat zijn gedachten heeft omgedraait: dat hij vrijgezel wil zijn omdat verkering hebben te veel verplichtingen heeft en dat benauwd zegt hij.

Ooit zei hij dat hij me NOOIT kwijt wilde...
Zijn dat allemaal leugens geweest?