Ik ben op dit forum ingehaakt toen het uit ging met mijn vriend. Ik heb gaanderweg wel wat verhalen verteld over ons nogal turbulente verleden, maar ben er nog niet in detail op in gegaan.

Vandaag heb ik hem gezien, en dat was heel fijn. Rond 2 uur is hij naar mijn huis gekomen, we hebben niet echt gepraat over ons, we hebben lekker naar een muziekje geluisterd en zijn samen in slaap gevallen op de bank. Gewoon handjes vast, knuffelen en that's it.

Na ons telefoon gesprek van twee dagen geleden voel ik me slechter dat ooit.

Ik kan hem geen enkele seconde uit mijn gedachten krijgen, ik check mijn whatsapp 291x per dag, ik word compleet gestoord van mezelf. Ik heb geen contact opgenomen, behalve een e-mail waarin ik een mededeling doe dat ik vanavond op de verjaardag ben van een gemeenschappelijke vriendin en dat het me niet handig lijkt elkaar daar tegen te komen. Hij stuurde dat hij sowiezo niet van plan was om daarheen te gaan.

Niet dat ik jullie wil bestoken met blogs vandaag, het voelt gewoon fijn iets te schrijven.

De tijd gaat eigenlijk heel snel, het is alweer ander halve week geleden dat mijn (ex) vriend, die enorme bom liet vallen en dat ik even niets meer zag zitten.

Op het moment voel ik me raar, alsof ik geen emoties meer heb. Tuurlijk bestaan ze wel, maar het is geen verdriet, ik zou het meer omschrijven als wanhoop, alleen is die niet ten alle tijden aanwezig.

Hallo lieve mede -ldvd'ers.

Wat een liefde is hier op deze website, lieve berichten van BJM, anoniempje, Havana etc. etc. Het is fijn om je verhaal kwijt te kunnen en dan een reactie te krijgen die je een ander perspectief biedt op de zaak.

Ik ben dit weekend naar mijn ouders gegaan die in Frankrijk wonen, het is fijn om daar te zijn. Het geeft me enorm veel rust, ik heb mijn werk telefoon uitgezet en op mijn prive telefoon op internet is echt te duur, dus even mezelf niet gek maken met alle social media en whatsapp.

Heb nu al 24 uur geen contact gezocht, killing... Steeds mn telefoon thuis laten, steeds een uur niet kijken, maar niets helpt.

Nu zie ik bijvoorbeeld dat hij online is op whatsapp en dan maakt mijn hart echt een sprong. Waarom stuurt hij mij niets, maar zijn vrienden wel? Waarom lijkt het alsof ik niet belangrijk ben.

Ik weet dat ik hem niets moet sturen, maar het is zoooo moeilijk... Hoe kom ik deze tijd door. Wijntje met mn vader dan maar...