Vandaag voel ik me net wat beter. Het is alsof ik alles nu stilletjes aan vanaf een afstand kan bekijken. Misschien is het morgen niet meer zo, wie weet. Maar ik heb wel het gevoel dat tijd wonden heelt, ook al gaat het maar heel langzaam. Ik mis hem nog steeds verschrikkelijk, maar vandaag heb ik het (nog) niet aan mijn hart laten komen. Dit is de eerste dag dat ik nog niet gehuild heb... Mijn examen is zelfs wonder boven wonder redelijk goed verlopen.

Ik kan voor het eerst denken, zou hij me nu missen?, zonder in een huilbui van een uur te verzanden. Wat raar... begin ik mijn gevoel voor hem te verliezen? Ik kan het echt niet plaatsen. Ik zie hem nog steeds ontzettend graag, zou niets liever willen dan dat hij nu aan mijn deur zou staan, en toch... ik weet niet eens of ik daar vandaag wel behoefte aan heb :/. Is dit normaal? Iemand supergraag zien, keihard missen, en er toch ff 'over' zijn, ook al duurt het maar één dagje?

Vandaag is de ergste dag geweest tot nu toe. Ik heb zo'n pijn. En we zijn pas twee weken na datum. Ik heb zo hard gehuild, dat ik er bijna van mijn stokje door ging. Zaterdag zei hij nog dat hij me miste, me wilde vasthouden, wilde hij nog naar me toekomen maar besliste dat toch maar niet te doen omdat het te verwarrend zou zijn voor ons beiden. Toen ik hem 's avonds een sms stuurde omdat ik ff niets van hem hoorde, werd hij ongelooflijk kwaad op me. Nu is hij al afgekoeld, maar wil geen contact meer, voor een week of drie. We hebben afgesproken dat we daarna praten. Hoe overleef ik die drie weken zonder één woordje van hem? Wat is er zaterdag toch allemaal gebeurd? Eerst zo lief, en nu weet hij het ineens weer niet meer...

Ik voel me vandaag zo verschrikkelijk alleen... :'(. Waarom is er niemand die me spontaan opbelt, mailt, sms't... En dan nog liefst hij!

Hoe vreemd voel ik me vandaag... Vanmorgen voelde ik me kiplekker. Hij kon naar de maan lopen, ik verdien beter. Hij hoefde niets meer van zich te laten horen.

En vanmiddag kwam weer die klap, bijna altijd om hetzelfde uur. Ik ben in bad gaan liggen, heb liggen huilen tot ik niet meer kon. Ik heb spijt van de dingen die ik denk als ik me goed voel. Het is alsof ik hem verraad... Vannacht heb ik nog van hem gedroomd. Het was zo fijn, net alsof alle nare dingen van de afgelopen week niet gebeurd waren, alsof we weer samen waren. Zo lief was hij. Maar dan word je wakker, en wacht de kille realiteit... Ik mis hem zo verschrikkelijk!