Het voelt een klein beetje als verraad, vooral naar hetlevenismooi toe
maar ik heb gister toch contact opgenomen met mn ex, niet omdat ik daar de behoefte aan had maar omdat ik een gesprek wil om het af te kunnen sluiten.
Als ik op hem moet gaan zitten wachten tot hij een keer iets uit zichzelf stuurt dan zit ik hier volgend jaar nog.

Aankomende vrijdag (jaa de 13e) staat gepland om het uit te praten, meneer deed weer lekker afstandelijk.
en het grote nieuws, HIJ HEEFT EEN NIEUWE VRIENDIN.

even een korte samenvatting.
Ex heeft mij nu zn 3 a 4 weken geblokkeerd op whatsapp, communicatie liep via sms, heb al een aantal dagen geen contact opgenomen (jeeej)
Gisteren stond een halve afspraak, ex heeft niks laten horen.
Toch kijk ik elke dag 1x op whatsapp om te zien of hij me gedeblokkeerd heeft.

Ik kreeg heel sterk het gevoel dat ik op whatsapp moest kijken, en daar zag ik dat hij me gedeblokkeerd heeft.

Gisteravond besloop ineens het gevoel van onrust me.
Ik werd paniekerig, heel veel stress, en werd heel onrustig.
het voelt zo niet goed!!
Voor het eerst in lange tijd moeilijk in slaap gekomen, onrustige nacht gehad en ben nu de hele dag al heel erg verdrietig, de tranen blijven vandaag maar stromen.
Steeds meer de drang om een smsje te sturen maar dat wil ik niet.
Ik probeer lief voor mezelf te zijn en niet zeggen dat ik het niet mag, want dan wil ik het steeds erger.
probeer tegen mezelf te zeggen, dat het beter is om niet te doen.
ldvd zit vandaag weer op een dieptepunt!

Als ik mijn laatste 2 blogs na lees, zie ik dat ik van het ene uiterste tot het andere uiterste gaat

hallo mede ldvd's

Vorige week was ik zo sterk, wilde ik afstand en leek ik het allemaal te accepteren.
Mijn broertje vroeg an de week onder het eten of ik mijn ex terug wilde, waar kwam die vraag ineens vandaan? Ik heb het nooit met hun meer over mn ex, ze begrijpen me toch niet!
Ik heb maar niet gereageerd maar dat was ff dubbel, probeerde hem juist los te laten op dat moment.

Mijn gevoel en verstand komen meer en meer op 1 lijn te zitten.
Mijn hart geeft eindelijk aan.. genoeg is genoeg.

Ik wil niet bezig zijn met 'oh ik heb al zoveel dagen geen contact gehad' want dan leg ik de nadruk daarop en ik wil de behoefte niet meer hebben om contact te hebben/opzoeken en dat gaat So Far..So Good.

Ik probeer me al zoveel mogelijk in te stellen dat hij een nieuwe relatie heeft zodat het niet als een donderslag bij heldere hemel binnenkomt.
Maar ik denk dat die klap toch wel heel groot zal zijn.

kennen jullie die reclame van rolo??
Waar zn klein etterbakje een rolo voorhoud aan een olifantje en dan nah nah nah nah nah hem niet geeft...

Zo voel ik me ook, baal als een stekker.