Het is alweer een tijd geleden dat ik een blog heb geplaatst, tijd voor een update!

Ik heb weer flink de behoefte om van me af te schrijven!
Ik was o zo blij dat ik weer wat contact met m had, t ging maar moeizaam en al snel volgde weer miscommunicatie en woordenwisselingen.
Waar ik niet tegen kan is negeren en dat doet ie nogal redelijk vaak. ik heb het ook tegen hem gezegd dat het negeren me kapot maakt, en weer negeerde hij me.

Afgelopen donderdag schreef ik nog dat ik een flinke dip had, dat was vrijdag net zo.
Uit wanhoop hem weer als vriend toegevoegd op facebook en ben gaan slapen.
Tot mijn grote verbazing zag ik toen ik wakker werd dat hij me had geaccepteerd had, het hoefde natuurlijk niets te betekenen maar ik voelde me weer goed.
Ben die avond weggeweest en de olgende dag naar een recreatieplas, ff wat afleiding.
Op de terugweg, in de file, checkte ik mijn facebook, en uiteraard die van hem en dat meisje waar hij een oogje op had.

Ik merk dat er veel veranderingen aan het gebeuren zijn in mezelf.
Ik weet nog niet zo goed wat het allemaal betekent maar ik ben aan de betere kant.

Op t moment dat mijn ex t uitmaakte, raakte ik in paniek,een heel raar gevoel, alsof je constant op hete kolen loopt en je hebt totaal geen rust, dat gevoel heb ik non stop een aantal maanden gehad, ik wist niet beter meer dan dat zo hoorde.

het besef komt langzaam binnen, hij is verder gegaan, zonder mij, verliefd op een ander.
Ik denk dat ik nu in de acceptatie/rouwfase ben aangekomen.
Normaal is dat de eerste fase waar je terecht komt bij ldvd maar alles liep bij mij door elkaar, alleen kon/kan ik het niet accepteren.
Ik slaap verder goed, ben niet meer de hele dag down, hem missen blijft, hij zit 24/7 in mn gedachten.
Het lijkt erop datmijn verstand langzaam aan het winnen is van mij gevoel.

Ik heb nog steeds mn spullen niet terug, en ik weet niet meer op welke manier ik contact moet zoeken om mn spullen terug te krijgen aangezien hij me overal geblokkeerd heeft.
Een gemeenschappelijke vriendin zegt dat ik het gewoon moet halen, dat hij lang zat de tijd heeft gehad om het te komen brengen maar ik durf het niet.
1. ik ben er niet aan toe om naar hem toe te gaan.
2. ego (hij wilt mij niet, dus zorgt hij er maar voor dat ik mn spullen terug krijg)
3. Bang voor zijn reactie (hij vind al dat ik hem niet met rust laat, ben bang dat dat niet in goede aarde zal vallen.

Er gaan zoveel dingen door me heen, als je terug denkt aan de tijd zat het eigenlik vanaf dag 1 al niet goed (in ieder geval vanaf het hele begin) Ik was iemand die stond voor dingen, ik had mijn eigen normen en waarden. ik was iemand die wilde dat er iemand 100% voor mij ging, ook al had ik geen relatie, was ik niet de enige met wie je zat te ouwehoeren dan was het voor mij al klaar. Viel altijd op de verkeerde.. Maar met mijn ex was het anders teminste dat dacht ik.. hij ging voor mij, maar ik ging al snel over mijn grenzen heen, zijn ex, ik kon dat moeilijk naast me neerleggen..

Gisteren vroeg ik jou om nog een gesprek aan te gaan, jij stemde daar mee in.
Ook al was het niet real-life, ik vond het fijn, ik stelde de vragen, jij gaf de antwoorden.
En nee, ik wilde de meeste dingen niet horen die je zei.
Op een gegeven moment ben je gewoon gaan slapen zonder iets te zeggen, ik vond dat zo raar!
ik was nog helemaal niet klaar en ik vind het onbeschoft, je bent met iemand in gesprek, dat doe je toch niet!!

Vandaag probeerde ik verder te gaan met het gesprek en ineens barste bij jou de bom uit het niets,