Afgelopen vrijdag is mijn moeder met mijn ex-schoonmoeder een middagje 'op stap' geweest. Tot mijn verbazing is ze ineens een stuk opener over mijn ex gaan praten. Iets dat ze voorheen voor mijn gevoel niet echt deed.

Anyway... een week of 2 geleden, tijdens de verjaardag van haar vader en voor het gezicht van een volle huiskamer, blijkt V. te zijn ingestort. Ze scheen ineens in huilen uit te barsten om vervolgens niet meer te stoppen. Volgens haar moeder kwam al haar opgekropte woede en frustratie er in 1 keer uit. Ze bleek niet meer te troosten te zijn. Vriendinnen van V. die er ook waren zouden zelfs hebben aangeraden om professionele hulp te zoeken aangezien haar reactie nogal heftig was. Ze schijnt dagen er na nog steeds in een dikke dip te hebben gezeten.

Weer eens een blogje van mij.

Woensdag ging ik even sigaretten halen bij het Shell station. Wie staat daar tot mijn verbazing met haar auto in de rij om te tanken? Juist.... mijn ex. Ik reed haar aan de linkerkant voorbij en parkeerde mijn auto even voor de shop. Ze stond te ver weg om haar te groeten en ik had ook niet zoveel behoefte om daar moeite voor te doen. Ik deed dus alsof ik haar niet had gezien en wandelde de shop binnen. Ik dacht... zo is ze aan de beurt om te tanken en als ik dan naar buiten loop, dan ziet ze me wel en dan groet ik haar gewoon. Ze had me natuurlijk al lang gezien aangezien mijn type auto niet vaak op de weg te zien is.

Hallo luitjes,

Voor de mensen die mijn verhaal niet gevolgd hebben even een korte samenvatting:

In januari is mijn relatie van ongeveer 5.5 jaar waarvan bijna 3 jaar samenwonen op de klippen gelopen. Ik ben er best een tijd compleet stuk van geweest, maar heb me hoe dan ook geprobeerd staande te houden in die vervelende tijd. Ik ging veel stappen en met vrienden de kroeg in om maar genoeg afleiding te hebben. Over het algemeen ervoer ik diepe dalen, met zo nu en dan eens een hoge piek. Naarmate de tijd verstreek, en dan heb ik het over maanden, werden de dalen steeds minder diep en begon ik mij weer iets beter te voelen. Ik was er nog lang niet, maar kan nu wel concluderen dat het einde van mijn ldvd dan toch echt daar is.

Ik vraag me af hé.... is het zo dat een relatie gedoemd is te mislukken als er bij 1 van de 2 partijen (nog) geen verliefdheid in het spel is?

Ik ga nu namelijk zo'n 2.5 maand met een meid. Ze is iets ouder dan dat ik ben en we trekken regelmatig met elkaar op. Ik slaap soms bij haar en zij vaak bij mij (meestal in de weekenden). Als we bij elkaar zijn, dan is het altijd super gezellig. We lullen en lachen tot diep in de nacht. We doen gezelschapsspelletjes (jaja.. ook sex ) en zuupen de koelkast leeg. Je zou kunnen zeggen dat we soulmates van elkaar zijn.

Maar goed... nu dus het probleem. Ik denk dat ik gevoelens voor haar aan het ontwikkelen ben. Sterker nog... ze zijn er al. :/ Nu is het zo dat zij zegt dat ik een hele goede vriend ben en dat ze niet verliefd is. Toch zegt ze wel gevoelens voor me te hebben, anders zou ze nooit met me naar bed gaan. Ze zoekt wel erg vaak contact. Zij is degene die me elke dag smst en me regelmatig belt. Ik ben in deze de meer afwachtende partij, hoewel ik natuurlijk ook weleens bel of sms.

Hallo ldvd'ers,

Ik heb een hele tijd niets meer gepost. De behoefte was een beetje weg aangezien het mij steeds beter gaat.

Er is inmiddels alweer een aantal weken een nieuwe dame in mijn leven. Ze is een aantal jaren ouder dan mijn ex-vriendin en dat merk ik op praktisch alle fronten. Ze is 1.5 jaar ouder dan dat ik zelf ben. Ik merk aan alles dat ik veel meer met haar op 1 lijn lig dan met mijn ex en dat voelt goed. Het doet me inzien dat mijn ex en ik nooit een toekomst samen zouden kunnen hebben. Met deze meid kan ik het echt zo goed vinden. We hebben samen de grootste lol. Als ze bij me logeert, dan lullen we tot in de vroege uurtjes zonder van die nare stiltes tegen te komen.

"Liefde" Hans Teeuwen
(show: industry of love)

Verleid me, verstik me

pak m'n vrijheid af

bemin me, beperk me

ga je gang, ik ben laf

Je wilt samensmelten

- een onnozel idee -

maar ik ben romantisch

ik ga d'r in mee...

Kneed me en knecht me

wees lief en gemeen

gun me de plek

van het blok aan je been

Als jij mijn vrouw bent

ben ik je man

dan vechten we samen

voor dat wat niet kan

We doen nog meer water bij onze wijn

totdat er alléén nog maar water zal zijn

helder maar smaakloos, geen kleur meer, geen gloed

zo leven we samen de dood tegemoet

Eindelijk is het dan toch gebeurd. Ik zag haar eergisteren bij het winkelcentrum de parkeerplaats oprijden. Ik zat op de fiets en kwam net terug van een middagje zwembad vanwege het warme weer. Ze zag me niet, maar ik aarzelde geen moment. Ik fietste naar haar toe terwijl ze uitstapte en besloot haar aan te gaan spreken.

Ik zei voorzichtig: "Hoi V. Alles goed met je?". Ze antwoordde ook heel voorzichtig: "Ja hoor... met jou ook?". Ik zei: "Met mij gaat het ook goed hoor. Je ziet er goed en gezond uit. Lekker kleurtje". "Dank je, ja... van het zitten in de tuin". Ik zei dat ik wilde dat onze 'oorlog' maar eens moest stoppen. Dat was ze met me eens, maar ze zei dat ze moeite had om me te vergeven. Ik zei: "Dat snap ik best. Ik heb ook spijt van de dingen die zijn gebeurd en vind het heel jammer dat het zo gelopen is". Ze antwoordde een beetje op een manier alsof ze tegen haar gevoel in sprak: "Tja.. soms gaan de dingen niet zoals je gehoopt hebt." Ik vervolgde: "We zijn nu al een half jaar uit elkaar en het zou enorm schelen als we normaal tegen elkaar kunnen doen. Als je boos blijft, dan kost dat alleen maar energie" Ze was dit wel met me eens. Er viel een stilte waarbij we allebei niet echt wisten wat voor houding aan te nemen.