Hi....

Ik heb zo iets onwerkelijks gedaan. Mijn ex-minnaar en ik hadden een serieuze breuk vanuit mij, een week geleden gestart, omdat ik sterke aanwijzingen heb dat hij nog bij zijn vriendin is. Er was radiostilte en ik probeerde op positieve manier uit elkaar te gaan maar iedere dag ontving ik toch een mail en hij wilde ook absoluut niet dat ik verder zou gaan met iemand anders.

Ik moet toch nog een keer van me afschrijven, ook al krijg ik al zulke lieve, geduldige en motiverende berichten van enkele van jullie... Want wat ik me afvraag: hoe nu verder? En vooral: hoe moet ik me nu voelen? Terecht dat in het begin de pijn nog volop aanwezig is en zal zijn. Ik merk ook dat ik van de ene emotie in de andere ga, maar wel minder heftig dan mijn vorig liefdesverdriet omdat daarbij ook enorme onzekerheid kwam kijken en ook wie de schuldige was.

Hi allemaal,

Een aantal van jullie hebben me, terecht, gewezen op het feit dat je soms een beslissing met je verstand moet maken ook al gaat het compleet tegen je gevoel in.

Ik heb het gedaan, ik heb hem voor de zoveelste keer aan de kant gezet (ik ben serieus de tel kwijt). Maar nu echt. Hij als reactie reageerde uiteraard woest en als hij me ooit nog zou tegenkomen met een nieuwe vriend zou hij hem in elkaar slaan (terwijl hij notabene voor 99% nog gewoon bij zijn vriendin thuis op de bank zit - bizar).

Hi allemaal,

Even zoveel mogelijk in het kort: ik heb destijds hier jaren op gekeken en geschreven, om mijn verdriet van mij af te schrijven. Ik kreeg een nieuwe relatie en die hield 3 jaar stand, maar toch was dat niet hetgeen wat ik zocht. Daarom ook datik verliefd werd op een ander, en dus mijn derde relatie begon. Helaas, die persoon zou ook voor mij gaan maar dat deed hij uiteindelijk niet.

Wat moet ik nou....

Hoi vreemde,

Daar zat je dan weer, recht voor mijn neus. 5 jaar ouder, vijf jaar wijzer, net als ik. Ik voel het gat, maar tegelijkertijd is het als de dag van gisteren. We zouden elkaar ontmoeten, zo spraken we af. Impulsief, naïef. Ik dacht er niet bij na, het enige dat ik me kon bedenken is dat het wellicht mij iets goed zou brengen. Een echte afsluiting, en dat na al die jaren - en zelfs na een andere relatie van jaren. Nog steeds zit jij in mijn hoofd. Nog steeds heb ik het nog niet 100% verwerkt. Ook al dacht ik nog van wel.

Hi allemaal,

We zijn een paar weken verder en er is veel gebeurd. Eigenlijk kan ik het simpelweg zo stellen: ik sprong van mijn ene relatie van bijna 3 jaar over naar een nieuwe. Ik ben dolgelukkig en super verliefd, en diegene is ook erg gek op mij en heeft veel voor me gestreden.

Want ik wilde eigenlijk jullie advies opvolgen en me niet halsoverkop van de ene in de andere relatie storten.