Een lange tijd weggeweest hier.. Druk met school druk met praten bij psycholoog maarja in ieder geval aan het proberen om mijn leven weer op rolletjes te krijgen.
Totdat, mijn ex die weer bezig is met het meisje waarmee hij tijdens onze relatie is vreemdgegaan me hele tijd vraagt om af te spreken. Het verward me. Enorm. Ik kan er niets aan doen maar de vraag spookt in mijn hoofd of dit gewoon om een eventuele vriendschap is, of toch meer.

Een tijd geprobeerd verder te kijken. Gevoelens uit te schakelen. Ik vlucht voor dat gat voor wat ik mistte nu ik het kwijt ben. Ik luister nu nummers uit die oude tijd en damn ik ben zoveel kwijt geraakt. Ik denk niet dat ik dit ooit van me af kan zetten. Ik wil het niet eens. Ik wil me er wel bij neerleggen maar het vechten voor hem niet opgeven. Ik ken niemand die ooit zoveel om mij heeft gegeven. En ik heb het zelf verprutst. Het heeft geen zin door te gaan en open te staan voor anderen, want niemand zal ooit hem zijn.

Now I know, only I, can stop the rain
It's not that we gotta do what we do
It's what we know, so to me it ain't nuttin but bein true but
Now I know, only I, can stop the rain
It doesn't have to be the way it is, you say it is
Just because for the past 20 years, every day it is
Now I know, only I, can stop the rain
It's not that we gotta do what we do
It's what we know, so to me it ain't nuttin but bein true but
[singing] Now I know, only I, can stop the rain
It doesn't have to be the way it is, you say it is
Just because for the past 20 years, every day it is

I wish I could touch you, I wish I could see you.
I wish you could talk to me, cause now I wanna listen.
I wish I could be real, I wish I could make it up to you.
I wish you could talk to me, cause now I wanna listen.

I wish upon a star, wish upon the night.
I wish that everything that happens in the dark, comes to the light.
I wish upon the days, wish upon the dream.
I wish that everybody only said, what they mean.
I wish I could have caught you, before you fell. wish that nobody had to ever know the pain, that comes with the mental rain.

Het leven is voor mij zoiets als raften; een hels avontuur, maar als je er eenmaal aan begonnen bent, is er geen weg meer terug. Het parcours moet afgelegd worden, whatever happens. Momenten van doodsangsten, adrenaline, het komt allemaal voorbij.
Een aantal hulpmiddelen krijg je aangereikt om de weg zo goed mogelijk te laten verlopen. Voor de bescherming een helm en een zwemvest. In het leven heb je die niet, daar verzuip je gewoon, maar soms heb je het geluk dat iemand je een boei toegooit waar je eventjes op kunt rusten om vervolgens weer verder te gaan.

Vandaag al bijna een week niets meer van hem gehoord.. Hij stuurt niets, ik stuur niets.. Hij gaat door met zijn leven, feest vieren, met vrienden, studie.. En ik wordt gewoon buiten beschouwing gelaten. 3 weken terug was ik nog non-stop in zijn leven. Maakten we plannen volgend jaar samen te wonen, vroeg hij n dag van te voren of wij niet samen naar een hotel zouden gaan. En nu, ieder zijn eigen leven. Hij heeft me op het hart gedrukt dat ik los van hem moet komen en geen hoop meer mag hebben en dat de kans ook gewoon zo is dat we niet meer samenkomen maar hij met een ander.

Ik kan hier echt niet meer tegen! AL die *****wijven die tijdens onze relatie eE al van me probeerden af te pakken zijn dat nu weer aan t doen. Ik kan hier niet tegen. Hij houd zo n afstand van me, hij maakt alleen plezier bekommerd zich totaal niet meer om mij. En al die meiden maar drachteraan. godver..wat nou als hij er op in gaat...
Wat moet ik nu..ik mis hem zo erg...:(