Het is pure rouw. Ik weet niet of ik jou nou mis of niet, en toch voelt t verdrietig. Afgelopen winter verloor ik mijn vader, en ergens voelt dit precies het zelfde. Als ik spullen tegenkom, die van jou waren hou ik ze vast of verstop ze. Als ik ze vasthou voelt het of iets verloren is, en dat is het ook. Ik weet nog dat we papa's huis moesten leeghalen, al die spullen door mijn handen, dat gevoel is identiek aan nu. De man die ik liefheb, die sinds een week mijn lief niet meer is voelt net zo ver weg.

Weet dat ik van je hou
Ook als ik je niet zie
Ook als je me niet uit kan staan
je kust met weet ik wie
Weet dat ik van je hou
Ook als je mij nu haat
Ook als de liefde die ooit sprak
Niet meer tegen me praat
Weet dat ik van je hou
Ook al is het nu klaar
Je wil het dan niet hebben, 
Maar mijn liefde is echt waar
Weet dat ik van je hou.
Al laat ik je nu gaan
Hoe ver ik ook beweeg
De liefde blijft bestaan.

Uit. Zeven dagen bijna, iets minder..

Vandaag was wel een goede dag, gister overheersten tranen, vandaag komt de opgekropte woede los, gek misschien, maar dat bevalt me een stuk beter. De ochtend was prettig, ik had zowaar geslapen en t idee niet gelijk op te springen om te kijken wat hij als goedemorgen bericht had gezonden en of ie vandaag afstandelijk of warm was, voelde bevrijdend, stress is weg. Ik kreeg van een therapeut de tip elke dag even een kwartier de tijd te nemen en dan alle redenen dat t WEL goed is dat je uit elkaar bent op te schrijven, dat gaf ook kracht. Er is een soort onrust in mijn buik wel, vooral woede.

Vandaag is moeilijk.

Shit...

mijn hartenzeer is nog niet voorbij, maar ik geloof dat t tijd is mijn blog hier op te heffen en me weer te focussen op wat wel goed is. dat ga ik morgen avond ook doen denk ik. mijn hart is nogsteeds bij hem maar mn hart is ook met de dag meer bij mij. Wie weet kom ik later weer terug, maar voor nu, denk ik dat hier mijn verhaal stopt! ik wil jullie bedanken voor alle support de afgelopen maand.. en ieder van jullie sterkte wensen met alles, het is geen makkelijke weg, maar in de spiegel met je ware zelf komt er vanzelf rust!