Pfff ... weet even niet waar te beginnen, de emoties kolken weer in mij rond, maar ik ben vooral heel kwaad! Probeer mezelf te beheersen om geen domme dingen te doen, hem niet te bellen of langs te gaan, want ik ben bang dat ik dan alle controle verlies. Dus na een aantal vriendinnen te hebben gesproken, nu maar even hier mijn verhaal.

Vlieg nog steeds van de ene emotie in de andere deze dagen, maar ik heb toch het gevoel dat er wat vooruitgang in zit. Zoals al gemeld in mijn vorige blog (Afscheid), heb ik nu het contact verbroken met mijn ex, soort van goed afscheidsgesprek gehad en daarna ontdekt dat hij (alweer) heeft gelogen over zijn nieuwe vriendin. Weer boos, pissige mail gemaakt dat ik zijn leugens heb ontdekt en nog een "leuke" opmerking erbij voor haar, maar besloten die niet gelijk te versturen en eerst een paar dagen voorbij te laten gaan. Nog steeds niet verstuurd die mail, weet inmiddels dat ik me er niet beter van ga voelen, en daar moet ik me nu op richten: op mezelf. Ben best trots dat ik niet impulsief gehandeld heb.

Mijn blog "terug bij af?" heeft gelukkig een positief vervolg gekregen, weer een heel verhaal.

Na zijn harde mail over mijn verzoek om een afscheid op korte termijn (=laatste spullen brengen & daarna contact verbreken) heb ik weer een emotioneel verhaal teruggestuurd, uitgelegd hoe ik me hierdoor voel etc. Kwam 's avonds weer een korte mail terug van gelijke srekking als de 1e, hij wilde wel komen maar met tegenzin, wederom geen woord over mijn gevoelens. Kortom, dit schoot niet op.

Al begonnen aan weer een mail, daarin mijn boosheid en verdriet uitend. Na een gesprek met mijn moeder begon ik er anders over te denken: kennelijk leest hij mijn mail niet of nauwelijks, want hij reageert niet op wat ik schrijf.