hoi iedereen,

het is ondertussen al meer dan een maand geleden dat ik nog iets poste. Ik voelde mij beter, heb de "uitgaansfase" bereikt Woehoe, eindelijk vrienden leren kennen, elke avond weggaan en afspreken. (heb zelfs een "rebound-ding" gehad, een jongen waar ik een paar keer in bed mee ben beland, maar verder niks serieus. Ben nog niet klaar ommij te binden!) Ondertussen examens gehad waar ik mij op moest concentreren, dat hielp ook. Ik dacht dat ik mij beter voelde, over hem aan het raken was..
Helaas!

Dacht ik net dat alles een beetje goed ging de laatste dagen, kreeg ik vandaag een e-mail van hem uit het verre Midden-Oosten... hier zit ik dan weer, een uur te huilen op bed..

ik mis hem, ik mis hem, ik mis HEM!

ik word wakker en gedurende 1seconde van zalige onwetendheid voel je je goed. En dan komt ie daar weer: de hamer van het besef. Het besef dat hij niet naast je ligt, erger nog, dat hij NOOIT meer naast je zal liggen. Dat hij er niet meer is, en er NOOIT meer zal zijn.

Ik wou dat de nachtmerries over gingen.. De dromen waarin hij mij opnieuw dumpt, de dromen waarin ik hem met zijn nieuwe vriendin zie, de dromen waarin ik vertel dat ik van hem hou en hij mij bruut afwijst... En dan wakker komen, misselijk zijn, beven, hyperventileren,... Ik wou dat ik er vanaf was!

hoi,

ik vroeg mij af of iemand misschien wat tips heeft om mij fysiek beter te voelen? Het heeft vooral te maken met mijn slaaptekort. Zoals ik al zei, ik slaap al weken slechts 4-5u per nacht, terwijl ik (ben student ) normaal toch zo'n 10u per nacht slaap. Ik word gewoon rond 4-5u 's nachts wakker met de nodige paniekgevoelens en dan moet ik uit mijn bed, het gaat gewoon niet meer. Ik moet een raam openen, verse lucht krijgen, of naar het toilet gaan uit de vrees dat ik zal overgeven,...

hoi,

pff, ik heb zo'n slechte nacht achter de rug, maar mss is het wel mijn eigen schuld.
Het is nu 5 weken uit, en ik voel mij nog altijd bijna constant misselijk, en dat is nu nog erger geworden door het volgende: