(Een 30 min lange roman, voor de echte lezers onder ons)

De titel zegt het al: een goede relatie ging ten einde vanwege een stormvloed aan onnodige twijfels en angst voor de toekomst.
Dit wordt mijn eerste ‘blog’ ooit, maar aangezien ik het hoofdstuk nog niet heb kunnen afsluiten, een verhaaltje van mij. Ik weet zeker dat ik herkend en erkend zal worden. Hiervoor alvast mijn dank, liefde en knuffels terug; je staat niet alleen!

~

hoi allemaal

zijn we weer ruim een jaar later
voor de gene die mijn verhaal niet kennen
ben 36 jaar (ex) 42 samen hebben we 2 kindjes
zijn nu 20 jaar samen en komende maand 12,5 jaar getrouwd

geen zin om mijn hele verhaal hier neer te typen
maar ben wel benieuwd of iemand ervaringen en of tips heeft
als je gaat scheiden vanwege financiële redenen maar toch bij elkaar blijft
door omstandigheden is het zo dat we appart gaan wonen kan niet anders
zo gezegt door de weeks appart en de weekende samen of bij hem of bij mij
afhankeijk van zijn werk

Mijn verhaal over mijn afgelopen relatie met iemand die heel anders in het leven staat als ik,

Ik moet dit hier even kwijt...in 2011 liet ik 29 jaar huwelijk staan voor een vrouw die ik per toeval ontmoette en me van mijn sokken blies. Vanaf de eerste minuut sprongen de vonken eraf, langs beide kanten. Na onze 2e ontmoeting zei ze tegen me dat ze verliefd op me was. Ik ben gescheiden voor haar en wat later zijn we gaan samenwonen. Het leeftijdsverschil van 14 jaar (zij is jonger) speelde totaal niet mee, we voelden elkaar aan zoals een puzzel die paste. Op alle gebieden was het hemels, ook de manier van praten met elkaar, het intelligentieniveau...alles zat op 1 lijn!

Beste allen,

Vier maanden geleden ben ik gedumpt door een meisje. Daarna heb ik super veel verdriet gehad en letterlijk elke dag was een ellende voor me. Gelukkig heeft dat rouwen goed zijn werk gedaan en sinds een maandje ben ik weer helemaal mezelf.

Afgelopen vrijdag heb ik het volgende app berichtje gehad van dat meisje:

Woede, onbegrip, waarom... dat zijn een aantal begrippen die mijn (huwelijks)leven op dit moment bepalen. Het spijtige is, dat je in een leegte schreeuwt hopend op een antwoord.
Vergeef me... ik ga het even in perspectief plaatsen aleer ik verder kan gaan, zo heeft de lezer een beter beeld van de situatie.

Hi vreemde,

Ik dacht altijd dat onze liefde nooit voorbij zou gaan en dat er altijd wel ergens een zwak plekje in onze harten zouden blijven voor elkaar.
Ook was ik altijd overtuigd, vanaf dat we definitief uit elkaar gingen 8 jaar geleden, dat we elkaar wel weer zouden zien. Wellicht was het hoop, wellicht was het omdat ik voelde dat dit niet het laatste was. Dat onze liefde zo sterk was, dat het altijd wel zou overwinnen.

Nu zijn we 8 jaar verder. Ik ben, oprecht, gelukkig met mijn relatie. Jij bent, volgens mij ook oprecht, gelukkig met jouw relatie.