Jaren heb ik geleefd met de instelling dat ik mijn geluk niet af liet hangen van andere mensen, andere dingen,maar in mezelf moet zoeken. Wat een onzin blijkt nu!!!!
Ik merk nu dat mijn geluk wel degelijk afhangt van iemand anders,maar...........ik kan niet met hem maar zeker niet zonder hem zijn.De reden hiervan voert te lang om uit te leggen,sorry.Maar dat je als 40 plusser er nog achter moet komen dat je eigen geluk wel degelijk afhangt van iemand anders, is een vreemde levensles.
En het toeval wil ( of bestaat toeval toch niet) dat ik op de radio allerlei dingen hoor die me zo doen denken aan "ons".

hoe heb ik mezelf zo in de nesten kunnen werken
wist dat het me pijn kon doen, en heb weer half uur in de auto zitten janken
heb al tijdje niet geschreven, ging vrij goed
af en toe wat contact maar niet teveel, zodat je niet te veel hoop krijgt
maar de tijd brak aan dat hij voor 2 en een halve week weg zou gaan, ik zou eigenlijk mee gaan voordat het uit was..
hij had nog geen fijne oppas voor zijn hond..
dus ik het toch gedaan, tegen vergoeding overigens..., veel contact vanuit daar gehaden op de laatste dagen al minder, belde niet zoals afgesproken, deed al veel pijn
en toen de dag dat hij weer terug kwam....vandaag dus

de tijd kruipt voorbij, de nieuwe slaappillen werken niet heb een vreselijke nacht achter de rug.
behalve dat ik een week al niet gegeten heb vond ik af en toe het water wat ik met de medicijnen innam wel lekker, zelfs daar word ik nu misselijk van, heb het idee dat het steeds slechter gaat.
Ik kreeg vandag een mailtje van hem, heel koel en afstandelijk, dat ie hoopt dat ik ooit iemand tegen zou komen die me alle liefde van de wereld kan geven.... waarom moet ie het hopen, waarom kan ie niet zeker weten dat het gebeurt omdat ik het verdien?? Omdat hij vindt van niet waarschijnlijk, joost mag weten wat ik hem ooit misdaan heb....

Gisteren en vandaag echt de slechtste dagen gehad.
Ik kon niet meer praten en eerst ging huilen ook niet, maar later kwam het er allemaal wel uit.
Gisteravond hebben m'n moeder en zus me naar de ehbo gebracht omdat ik maar huilde om hulp en dat ik met de gedachte speelde alle kalmerings- en slaappillen in te nemen.
Op de ehbo hebben ze een spoedafspraak op de crisishulp voor me gemaakt voor vandaag.
mijn nichtje kwam vandaag ook langs en heeft me begeleid met m'n moeder.
M'n moeder gaf aan dat ze graag wil dat ik opgenomen word, omdat ze erg bang is dat ik gekke dingen ga doen.
Ik kon amper een woord uitbrengen en ja, wat bood die man daar aan?? Om samen achter mijn ex aan te gaan, ik zei dat ik dat niet wou, maar dat hij dat aanbood liet me niet los, ik heb medicijnen gekregen zoals een paardemiddel om goed te kunnen slapen en nog andere medicijnen die hopelijk werken.

Gisteren dan eindelijk nog eens contact met haar gehad... via internet weliswaar, maar het is beter dan niets.

Alles kwam er ineens uit. Alles wat ze niet tegen me had durven zeggen en alles wat ik misschien deep down wel wist... het moest alleen bevestigd worden.

Het verhaal dat ze het moest uitmaken van haar ouders is wel degelijk waar, maar in tegenstelling tot wat ze liet uitschijnen kwam het haar eigenlijk 'goed' uit omdat ze de relatie toch niet meer echt zag zitten.

Ik was maar een bevlieging, een stomme vergissing. Maar aangezien ze zich op die manier had laten gaan was het te laat om terug te krabbelen, en wou ze het dus toch proberen. Wat het natuurlijk alleen maar erger maakte...

Gisteren dan eindelijk nog eens contact met haar gehad... via internet weliswaar, maar het is beter dan niets.

Alles kwam er ineens uit. Alles wat ze niet tegen me had durven zeggen en alles wat ik misschien deep down wel wist... het moest alleen bevestigd worden.

Het verhaal dat ze het moest uitmaken van haar ouders is wel degelijk waar, maar in tegenstelling tot wat ze liet uitschijnen kwam het haar eigenlijk 'goed' uit omdat ze de relatie toch niet meer echt zag zitten.

Ik was maar een bevlieging, een stomme vergissing. Maar aangezien ze zich op die manier had laten gaan was het te laat om terug te krabbelen, en wou ze het dus toch proberen. Wat het natuurlijk alleen maar erger maakte...