Nou heb em net weer gesproken en hij zegt nu dattie niet meer gek op me is...Ik heb tegen em gezegd dat ik niet wil dat hij me zielig vind of me gaat sparen en dta ik wil dat hij eerlijk is,om valse hoop te voorkomen....en toen zei hij dattie nie meer gek op me is...Hij vind me nog wel leuk, maar hij is niet meer gek op me...Nou ja daar moet je et dan maar mee doen he...
Ik heb nu besloten gewoon een tijdje nix meer van me te laten horen en dan zie ik wel hoe et afloopt....misschien gaat ie me missen, misschien absoluut niet...Maar ik weet wel dat ik er nix mee bereik als ik hem er de hele ti

Gister heeft mijn vriendje het met me uitgemaakt...Ik heb et totaal niet aan zien komen en het doet zo ontzettend veel pijn....Na veel mislukte relaties en een gemiddelde duur van 5 week, dacht ik echt dat ik in hem de ware had gevonden...En ik had heel sterk het gevoel dat hij er ook zo over dacht...Want hij wou nooit een vriendin en voor mij zette hij dat principe opzij.
Zaterdag hebben we knallende ruzie gehad en hij vond het heel moeilijk. Omdat hij nog nooit eerder een relatie heeft gehad kon hij er echt niet mee omgaan. Toch hebben we het gister uitgepraat en hij verzekerde me dat alles goed was. Dat ik me niet druk hoefde te maken. Ik vertelde namelijk dat ik heel erg in de stress had gezeten..Ik was heel erg bang dat hij et uit zou maken, maar hier hoefde ik neit bang voor te zijn verzekerde hij me, want daar had ie helemaal nog nie aan gedacht.

In augustus 2004 heb ik een hele leuke meid leren kennen, ze is 13 jonger
> dan ik, ik ben 34, en woont ongeveer 130 km bij mij vandaan.
> Al gauw onstond er een relatie die stevig en solide leek. regelmatig wisten
> we elkaar een goed gevoel te geven, was het niet met woorden dan wel door de
> manier van doen. Blikken zeggen vaak meer dan worden. Wij wonen niet samen,
> zoals al gezegd en tot voorkort zagen we elkaar alleen in het weekend.
>
> Mijn vriendin woonde tot begin van deze maand nog thuis bij haar moeder, ik
> op mijzelf in xxxx.
> We hebben samen een heerlijke kerst en oud en nieuw gehad.

mijn relatie van 4 jaar is nu bijna 3 maanden uit.
we hebben dezelfde vrienden en dus zien we elkaar nog vaak.
hij heeft het uitgemaakt omdat hij wat anders wou, hij wou ook weten hoe het is om vrijgezel te zijn en alles te kunnen doen wat je wilt.
ik snap deze keus, en was zelf ook wel benieuwd, maar ik had onze relatie er nooit voor willen opgeven.
nu 3 maand later ga ik zelf ook al met wat meer lol door het leven, ik weet alleen niet om dat is om hem maar te vergeten of omdat ik echt zo gelukkig ben zonder hem.
ik huil snachts nog steeds namelijk.
ik heb al een nieuwe jongen ontmoet, en daar zoen ik mee.

Het gaat nog steeds beetje bij beetje beter, maar ben dit weekend wel in een mega ik dip terecht gekomen. Op een of andere manier wil ik hem terug, meer dan ooit. Misschien weer een nieuwe fase ofzo ik weet het niet.
Maar bij alles wat ik doe en denk, denk ik aan hem en hoe het zou zijn als we nog samen waren. Ik zie ons samen lopen door de sneeuw, zie ons samen lachen, praten over alles wat me dwarzit etc etc. En ik weet dat het nooit meer zo zal zijn en dat maakt me echt verdrietig. Waarom gaat het gevoel voor hem niet weg, het lijkt sommige momenten soms wel sterker dan ooit. Ik hou van hem en vraag me af hoe het echt met hem is. Ik wil alles weer met hem kunnen delen. Maar het mag blijkbaar niet zo zijn....

Heb hier niet heel mijn verhaal gedaan dus zal het zo goed mogelijk uitleggen en benieuwd naar een reactie.
Heb een tijd een relatie met een meisje gehad die al een vriend heeft.Wonen ook al een paar jaar samen.Onze relatie en haar vreemd gaan dus heeft erg lang geduurd maar ik ben de laaste weken echt verder aan het gaan en ben een leuk meisje tegengekomen waar ik het goed mee kan vinden.Echt heel serieus is het nog niet maar zou t wel kunnen worden.
Nu belt mijn ex me op en hoorde al aan haar dat het niet zo lekker ging en we hebben iets afgesproken om elkaar ff te zien.
Ze vertelde me dat ze het allemaal niet meer zag zitten en zels al middelen in huis had gehaald om er een eind aan te maken maar ze daar uiteindelijk te "laf" voor was.

Ik heb een vraagje, ik kwam er net eigenlijk concreet achter dat waar ik erg bang voor ben is dat ik nooit meer zo'n fijne relatie zal kunnen hebben met iemand.
Alles klopte, hij was vanaf het eerste ogenblik helemaal mijn type, ik was trots op hem zowel zijn karakter als uiterlijk.
Verder konden we het altijd zo goed vinden samen, geen onnodige ruzies, wat ik in al mijn vorige relaties wel had.
Dezelfde interesses, vooral interesse in elkaar. En overal waar we samen heengingen genoot ik voor de volle 100% omdat het zo ontzettend leuk was, wat ik nog nooit eerder met iemand had meegemaakt.