Ze ging op vakantie. Naar Griekenland, we hadden het er over gehad maar ze zou me trouw blijven. bijna 4 jaar hadden we een relatie. Ze was alles voor me. Ze had alles wat ik een meisje had gezocht. Haar figuur, Haar gezicht, Haar ogen haar neusje haar mond haar lippen haar oren zelfs de vetrolletjes waren perfect en natuurlijk haar karakter. Gein meisje meisje met getut enzo nee een leuke meid met een eigen mening en heel eigenwijs. Ik wist dat ik met haar oud wilde worden en kinderen krijgen.
Ik had alles voor haar gegeven. Alles voor haar over. We woonden 125 km van elkaar weg. Elk weekend reed ik naar Brabant. De provincie waar mijn toekomst lag. Toen kwam dat moment dat ze met een vriendin naar Griekenland ging. 10 dagen missen. Damn dat is moeilijk. 2 weekenden zonder haar. moeilijk maar ik moest haar toch kunnen vertrouwen. Dat kon ik ook volgens haar. Ze ging op vrijdag 25 juni. Veel gesmsd. Weinig terug gekregen, maar ja t is wel duur ja. (dacht ik). 4 juli zou ze terug komen, ik heb haar opgehaald met haar moeder. Bos bloemen met een Liefde is... kaartje. 10dagen had ik haar gemist. Mijn maatje waar ik mijn leven mee deelde. Daar kwam ze, wat zag ze er mooi uit.

vandaag is de dag aangebroken!!!!!!!!!!ik heb gedaan wat ik nooit kon maar wist wat nodig was om mijn hart te helen. Zoals ik al eerder schreef was mijn ex op vakantie, tijdens die vakantie heeft ze elke dag gebeldt, wat mij overigens erg verbaasde was dat ze de ene dag zei dat ze me miste maar de andere dag was het geweldig daar bla bla. Vandaag is ze teruggekomen om 14.30 om precies te zijn. Vanuit turkije vroeg ze al of ze meteen vandaag langs mocht komen wat ik prima vond. Ze was net geland of de telefoon ging al, ze vroeg hoelaat ze kon komen. Ik moets nog weg vandaag dus ik zei rond een uur of 8 vanavond.

Het is nu een weekje of 12 uit, in deze periode met vrienden en vriendinnen heel lang gepraat over de relatie. Het is wel beter zo, maar we zijn meer om rationele redenen uit elkaar, waardoor het soms zo verkeerd voelt. Ik mis haar ontzettend, kan ook weinig plezier beleven aan avonden stappen, vakantie en andere normaal gesproken hele leuke dingen. Aangezien ze in dezelfde stad woont en ik haar regelmatig tegenkom is het verwerkingsproces voor mezelf heel erg moeilijk. Als ik haar dan weer zie, dan mis ik haar zo ontzettend, kost me dan weer 3 dagen om weer enigzins nuchter op het voorval terug te kunnen kijken.

het is bijna 3 maanden uit mijn vriendin. we waren bijna 2 jaar samen toen ze me zei dat 'het niet meer ging' tussen ons. het is een aartsmoeilijke opdracht om plots alleen verder te moeten gaan. we gingen deze vakantie samen op reis gaan, daarna gingen we samen studeren en samen wonen. ik ging haar iedere dag zien. het was een mooie droom die nu abrupt ten einde gekomen is. jeetje, wat heb ik het moeilijk zeg. de examens zijn nog redelijk goed verlopen, maar nu het vakantie is, heb ik weer alle tijd om te piekeren. ik denk nog iedere dag aan die meid. ze was mijn eerste echte liefje en ik heb me nog nooit zo verdrietig gevoeld als de laatste tijd. ik ben nooit echt een huilebalk geweest, maar de afgelopen maanden kon ik mijn tranen niet bedwingen. het overvalt je gewoon. ik koester geen hoop meer dat het ooit nog goedkomt tussen ons; eens gevoelens verdwenen zijn, komen ze niet meer terug; maar haar uit mijn hoofd bannen lijkt me maar niet te lukken. zelfs het kleinste prulletje doet me aan haar denken. en een eenzame vakantie is echt niet bevorderlijk om zomaar even iemand helemaal te vergeten. ik heb niet veel vrienden meer, ik was meer bezig met mijn relatie, en dat zorgt ervoor dat ik nu al een volle week niets te doen heb. ik loop gewoon hele dagen thuis rond te ijberen, zonder echt iets te doen. 'ga uit', zeggen ze, 'zorg voor wat afleiding'. dat probeer ik echt wel hoor, maar alleen naar het strand gaan, alleen naar de cinema gaan, alleen uitgaan, drukt mijn neus alleen maar meer op de feiten dat ik voortaan zonder haar verder moet. het beste moment van de dag is wanneer ik in slaap lig, dan droom ik over haar en zijn we weer samen. ze heeft echt wel moeite gehad om de beslissing te nemen, ze is heel onzeker, maar ik denk niet dat ze nog op haar besluit terugkomt. ik betekende alles voor haar, we hadden nooit ruzie, ik was attent en lief, we amuseerden ons rot, en toch kunnen gevoelens plots veranderen. hoe lang moet iemand wachten voor hij of zij zeker kan zijn van andermans liefde? ik geloofde in haar liefde, ik geloofde in onze toekomst. zelfs het mooiste sprookje heeft blijkbaar niet altijd een happy end. mijn geloof in de liefde heeft een grote deuk gekregen. ik wou dat de pijn overging. ik wil gelukkig zijn. ik heb al meer dan een maand niets meer van haar gehoord, we hebben geen enkel contact meer. als ik haar toch moet vergeten, lijkt me dat het beste. ik zou haar zo graag opnieuw in mijn armen willen nemen, haar kussen en knuffelen.

Hallo mede-lotgenoten!

Het leek mij een goed idee om even mijn hart te luchten en frustraties te uiten door het hele verhaal van het begin tot het einde uit te typen.
Laat ik beginnen bij het begin......

Ik ben een drukke meid (full-time baan, deeltijdstudie en een eigen huishoudentje) van 23. Ik had een relatie van ruim 2,5 jaar met een 'jongen' van 26, die eigenlijk het tegenovergestelde leven leidde: woont nog thuis, ging regelmatig naar het cafe, erg onzeker, enz.
Toen hij mij op een dag van het werk kwam ophalen, voelde ik al narigheid. Het ging de laatste tijd al niet echt lekker tussen ons en ik had veel problemen met zijn ouders die mij als een psychopaat zagen en van mening waren dat ik hun 'kind' wilde afpakken. Het tegendeel was waar, maar dat terzijde.

Hey allemaal,

na het voorval van gisteren dacht ik haar nooit meer te horen of te zien, en deze middag besloot ik om haar een SMS te zenden, ze zat op haar werk waar ze de ganse dag alleen is en vond het wel een goed idee ... Ik zend dus een bericht: "Nog ff en je bent ervan af... X" ik krijg onmiddellijk terug: "Waarvan ben ik dan vanaf?" waarop ik direct reageer : "Van je werk wat anders?" zij terug: "Aja, nog drie uur" Waarop ik terugstuur: "Mja ik ben gaan shoppen, t zijn solden, X" waarop zij direct antwoord: "Amuseer je!!!" en ik reageer met: "Jij ook". Hierna dacht ik dus dat het contact gedaan was maar wat blijkt een twee minuten later krijg ik terug: "Ga je uit dit weekend?" Ik heb hierop gewoon gereageerd met: "Ik weet het nog niet, zal wel zien, en jij?" waarop zij antwoordde dat ze zaterdag naar een fuif ging. Ik zei droogweg: "Sounds like a lot of fun, wie weet ..." Waarop zij direct wou weten wat ik met die wie weet wou zeggen. Ik heb geantwoord dat ik misschien ook wel zou gaan. Waarop ze ineens kwaad word en zegt: "Waarom zou jij komen? Om weer kwaad rond te lopen?" Mijn antwoord was kort maar krachtig: "Nee om fun te maken, zal wel zien wat ik doe morgen". Vwola dat was het geen reactie meer niks meer...

De revalidatie van een gebroken hart.

Zaterdagavond, in de badkamer klaarmakend voor een fijn avondje stappen. Ik sloof me uit om me op mn best te vertonen, tevreden kijk ik in de spiegel. Ik voel me fijn een beetje onwennig maar toch prettig het is net alsof ik weer 16 ben, zenuwachtig voor wat er gaat komen vanavond. Vandaag heb ik besloten om mn gebroken hart te helen ik ben er helemaal klaar voor, een laatste maal kijk ik in de spiegel en denk: hahaha L.(ex) wat ben jij stom om deze kanjer te laten gaan. Mijn vriendinnen zitten al opgetogen in de auto, lekker muziekje aan, en off we go.Ik vergeet mn ex compleet voor het eerst in een half jaar, en realiseer me hoe vrij ik ben.