nou ik voel me eigenlijk best wel goed, als ik aan mijn vriendinnen vertel over hoe hij zich gedraagt sinds het uit is enz. vinden ze het heel raar.
als ik ze hoor praten doet hij eigenlijk heel erg lullig tegenover mij, ik dacht dat het aan mij lag maar het ligt helemaal niet aan mij, maar aan hem!
maar nu begin ik pas een beetje in te zien hoe dom hij bezig is, en domme ik trap er natuurlijk in.
maar ja dat is makkelijk praten nu, ik heb hem dan ook al twee weken geen contact meer met hem. ik heb hem ook geblokkeerd op msn, is wel beter. wamt dan kan hij me ook niet meer kwetsen. nou ik denk dat ik hem zaterdag weer zie , ik ben benieuwd hoe hij zich dan weer gaat gedragen of hoe ik me ga voelen. ik ga hem gewoon negeren, doe net of ik over hem ben, en heb zin om lekker uit me dak te gaan ook veel drinken natuurlijk. want dat is een tijdje geleden.

DAMN!! nu heb ik het ECHT geprobeerd! En ik heb hem ook proberen duidelijk te maken hoe ik me erbij voel, als hij steeds blijft komen voor dat 'ene'.. en ik dacht echt dat hij het begrepen had!!! Maar sinds dat gesprek nam hij dus gewoon niet meer op.. hoevaak ik ook belde..wat ik ook sms-te... IK WERD GEK!! Toen hij dus na anderhalve week eindelijk eens terug belde, vroeg hij gelijk of hij ff kon komen. En op zo'n moment..zo alleen en gedissed als ik me voelde.. heb ik natuurlijk gezegd: "ja, is goed!"
STOM STOM STOM!

Hij heeft me vandaag verteld dat hij volgende week op vakantie gaat met vrienden naar SPANJE! En hoe vaker ik tegen hem zeg dat ik niet wil dat hij gaat.. hoe leuker hij het vindt om te gaan volgens mij! Dus ik heb een andere aanpak bedacht! Ik zeg hem als hij over zijn vakantie begint.. dat ik dus ook naar spanje ga chillen(wat echt zo is!) .. maar ik mag natuurlijk niet gaan! Hij vind het niks.. maar dat zegt ie niet met die woorden! Hij zegt dat ik met hem op vakantie ga en niet alleen! Dus hij wilt ook nog met me op vakantie... Nu weet ik dus nioet wat ik moet doen...

Misschien had ik het allemaal eerder moeten opschrijven,
want ik ben nu éénmaal iemand die niet zo met haar gevoelens
te koop loopt. Ben dus niet echt een prater, maar een schrijver als het op mijn gevoelens aankomt.
Hoe is het allemaal zo ver kunnen komen?
Iedereen denkt "och, ze is er allang overheen." Maar dat ben ik helemaal niet. Ik zag EN zie hem nog doodgraag,
maar ik kan het hem echt niet zeggen. Dan stel ik me weer "aan"...Iedereen denkt dat ik weer van het leven geniet, och laat ze maar denken...
Jullie snappen het misschien niet helemaal, maar laat ik even kort mijn situatie schetsen.

Ik heb nog redelijk contact met mijn ex, dacht ik zo. Alleen de laatste week kreeg ik op mailtjes telkens maar 3 regels (kortaf) terug, en als ik vroeg of ik langs kon komen was dat altijd moeilijk, ingewikkeld, of lastig. Dit weekend kreeg ik een mail met die inhoud, dat hij mij niet zomaar als vriendin kon zien ipv vriendinnetje.
Toen ik na een dag nog niet gereageerd had kreeg ik nog een mailtje, met de vraag of ik niet boos was of om andere redenen niet reageerde.
Gisteren heb ik teruggemaild dat ik niet boos was. Toen was het meteen weer tijd voor een mail terug met 3 regels. 's Avonds vroeg ik of ik voetbal kon komen kijken vanavond. Ik was niet welkom en opdringerig, hij mocht chagrijnig worden als hij het lastig vond en hij mocht kortaf doen. Als ik maar niet boos ben.

Vandaag wordt weer zo'n slechte dag, ik voel het sluimeren in mijn lijf, het verdriet. Waarom doet het zo'n pijn? Ik probeer mezelf altijd maar wijs te maken dat het vrijdag, wanneer me elkaar zullen zien, niet goed komt. Waarom zou het goedkomen? Omdat hij nog twijfelt? Waarom nou toch... Wanneer gaat deze rotpijn eindelijk es over... Ik moet studeren, ik mag mezelf niet in zelfbeklag wentelen, ik moet voort. Waarom is het zo moeilijk?!
Gisteren zag ik hem overal lopen, echt overal, ik werd er bijna gek van.
Als ik overdag niet aan hem denk, dan komt hij 's nachts langs. Hij was zo dicht vannacht, ik kon hem voelen, ruiken, zien van heel dicht bij, bijna neus tegen neus. Wat bezielt 'hen hierboven' om me dat toch zo vaak aan te doen .

Hallo allemaal, ik heb een relatie van 10 jaar gehad met men jeugdliefde we hebben samen een dochter van 6 jaar maar 2 maanden geleden heeft ze er een punt achter gezet ze zei dat ze zichzelf niet meer kon zijn ik ben namelijk jaloers aangelegd maar heb er 2 jaar geleden hulp voor gezocht en was redelijk genezen maar sinds een jaar ging ze me steeds minder geven kwa liefde dan en ging steeds vaker weg en zo kwam bij mij het gedrag weer terug en zo hebben we een tijd door gesukkeld op een gegeven moment kon ik er niet meer tegen wilde er over praten maar dat kon ze toen niet en 2 maanden terug

wat voel ik me rot zeg!
ik verveel me dood, het kan elk moment gaan regenen, en ik mis hem ontzettend!!