vandaag belde ze voor de 3 keer uit turkije, weer even om te vertellen welke leuke mensen ze weer heeft ontmoet. Zo vrolijk en spontaan mogelijk (ala i don't care houding) reageerde ik op al haar verhalen, van binnen kookte ik weer en ik wilde het niet maar toch ontplofte ik. Iedere keer neem ik me voor om te doen alof het allemaal beter is zonder haar en dat ik verder ga enz maar diep van binnen schreeuw ik het uit. In zo;n telefoon gesprek begin ik blij maar word steeds sarcastischer todat het ruzie word en ik haar alles verwijt van de laaste 4 jaar, zij hangt dan boos op en ik ook, daarna voel ik me weer zwak en schuldig en bel haar weer terug, dat is de circel waar ik in leef.Maar goed vanmiddag was het weer feest (na 2 x heel normaal en leuk aan de telefoon gezeten te hebben)Ik weet dat ik met haar moet breken, want ik wil niet getuige zijn van al haar avontuurtjes maar ik kan het gewoon niet.

Wel Wel, vandaag was het weer eens een minder aangename verrassing. Ik ging zwemmen met de broer van mijn ex. Rara na een uur ongeveer verschijnt mijn ex met haar nieuwe vriend, hoewel ze uitdrukkelijk gezegd had tegen haar broer dat ze niet zou komen. Ok never mind, gewoon geknikt als haar vriend dag zei, en toen zij geen gedag zei op een nadrukkelijke dag gezegd waarop ze koeltjes hey antwoordde. Ik heb me niet laten kennen en ben gewoon doorgegaan waar ik mee bezig was, me amuseren, en zelfs ja geprobeerd haar erin mee te sleuren (jammer genoeg moest ik dan ook haar nieuwe vriend erin meesleuren maar kom.) Verschillende keren heb ik gemerkt dat ze me in de gaten houd, ze denkt misschien dat ik het niet zie maar ze houd me af en toe wel in de gaten. Ook als ze dan even alleen in het bad zit, gaat ze met gesloten ogen liggen denken. Nu ja ik trek mij er niet veel van aan. Na het zwemmen gaan haar broer en ik iets gaan eten in een restaurantje niet ver daarvandaan en ja hoor ook zij gaan mee. We zitten zelfs aan één en dezelfde tafel. Onder het eten heb ik zo weinig mogelijk gezegd en gekeken naar haar nieuwe vriend, maar meer dan genoeg haar aangekeken, ze draaide telkens haar ogen weg maar af en toe keek ze me toch aan. Dit is hard voor mij maar ik ga me niet laten kennen. Haar broer is een vriend van me en die gaan voor. Dusja ik ga hier gewoon mee doorgaan en ja zelfs misschien nog een stapje verder gaan bij de komende ontmoetingen. Haar zoveel mogelijk terug betrekken bij wat ik doe en zien hoe ze erop reageert.

Hallo allemaal, hier mijn eerste verhaal.

Ikzelf ben een 27 jarige jongeman, die al wat watertjes doorzwommen heeft. Zo ook twee maal een langdurige relatie (3 jaar en 5 jaar) maar die jammer genoeg op niets uitgedraaid zijn waar ik enorm van afgezien heb. Het heeft me meer dan een jaar gekost om over mijn laatste relatie te raken, met ziekenhuisopnames en wat nog allemaal erbij. Maar dit is niet waarover ik het wil hebben. Een tijdje terug heb ik iemand nieuw leren kennen. Ik werd stapel op haar, en het klikte echt wel enorm. Het heeft niet lang geduurd voor we een item waren.

In den beginne was het allemaal koek en ei, echt een droom om het zo te noemen. Ik voel me zo goed bij haar, het is onbeschrijfelijk. We waren niet zo veel samen (zij woont nog thuis en is een stuk jonger dan ik) maar die momenten dat we samen waren waren geweldig. Alles liep vlot, we hielden veel contact via msn, telefoon, sms'jes enzo en zij liet meer dan genoeg blijken dat ze het volledig zag zitten. Ik was de eerste dagen/weken wel wat voorzichtiger maar heb me uiteindelijk ook laten gaan en mijn 'muurtje' afgebroken. Er waren zelfs gesprekken tussen ons over 'later' en de toekomst en zo die mij geweldig aanspreekten (eventuele verhuis naar het buitenland en zo), die ter sprake gekomen zijn toen zij een aanbieding kreeg om in het buitenland te gaan werken. Ze wou niet vertrekken zonder mij, ik heb hierop nuchter gereageerd en haar laten weten dat ik niet degene was die haar zou tegenhouden en dat als het even kon ik haar zou vergezellen naar het buitenland. Ik kan het niet beschrijven, het vlotte allemaal goed (misschien te goed?).

Het is uit. Mijn vriendin heeft het uitgemaakt. Ze wilt me niet meer spreken of horen. De laatste tijd heb ik me echt druk gemaakt. Edwin, een jongen, op haar werk, was helemaal weg van haar. Probeerde op werk steeds met haar in contact te komen. Ze vertelde me alles. Uiteindelijk heeft hij haar telefoonnummer gekregen op de een of andere manier. Nu belt hij en sms'ed hij haar steeds weer in het weekend. Ik word er gek van. Nu is het uit. En vraag ik me steeds maar weer af of dat ze iets met hem krijgt. Vind het shit.

Dinsdag komt niet meer........heb gisteren het contact verbroken. Weer werd ik aan de telefoon totaal respectloos behandelt door hem. Ik vroeg alleen of hij dinsdag een uurtje eerder kon komen. Toen gaf hij als antwoord dat hij nog niet wist of hij wel kon. Toen ik daar natuurlijk wat over zei zei hij dat hij andere dingen te doen had en die dingen belangrijker vindt als een sleutel en spullen terugbrengen wat de volgende dag volgens hem ook kan.

Ik natuurlijk helemaal over de rooie. Shit wat was ik kwaad zeg. Het enige wat ik wilde was een uurtje van zijn tijd en daarna hem helemaal met rust laten. Het gewoon op een goede manier afsluiten en hem nog 1 keer zien.

18 jaar was ik, en werkte in een discotheek. Nooit had ik gevoelens voor vrouwen totdat zij ineens verscheen. Elk weekend kwam ze bij mij aan de bar zitten en we hadden gesprekken over van alles, het klikte geweldig. Ze zei dat ze lesbisch was en mij erg zag zitten,ik voelde me gevleid maar wist er geen raad mee,totdat zij later ineens met een nieuwe vriendin kwam aanzetten. Ik was stik jalours en het werd duidelijk dat ik verliefd op haar was. Met haar en dr vriendin was het niets geworden en we begonnen afspraakjes te maken buiten de discotheek.We waren stapel verliefd en onafscheidelijk.Al snel trok ik bij haar in, we hadden een heel fijn leven samen en er beide van overtuigd dat dit voor altijd zou zijn.

Heel het weekend leuk gefeest, examenstress vergeten en kwijtgeraken door goed wat te drinken.
Ik zeg altijd voor ik begin te drinekn "Mensen, ik drink om te vergeten". Nu ja, vrijdag was er niets om te vergeten,
men nieuwe liefde was er ook.
Hele lieve jongen, echt waar maar hij is nog niet klaar voor een relatie zegt hij. We zien wel wat ervan komt.
Weer in ruzie gelegen met men ex...de rotzak.
Ok, misschien was het wel voornamelijk mijn schuld.
Maar waarom doet hij dan zo "zakkerig"?
Daar stoor ik mij aan, dat hij zo anders doet. Of ben ik gewoon jaloers?
Zaterdag ook ene leuk feestje gehad TOT ik hem zag met ...laat ik ze voor het goede geval ff T. noemen.