Jezus meid wat kan jij in iemand veel los maken we zijn vandaag even lekker wezen lunchen of ik ik nou echt onzeker was dat niet over ons ik was best wel blij over ons maar ik trilde als een rietje het leek wel als of ik gewoon weer opnieuw heel erg verielfd op je was het leek niet zo het is zo .
En dat is mischien moelijk uit teleggen maar ik heb dit nog nooit gehad eindelijk iemand die veel van me hield die stuur ik bij me weg om dat ik dat gewoon niet gewent was en nu dat het over is kan ik er ineens voor opstaan.dat is gewoon echt te maf voor woorden ,Kan het me gewoon niet voorstellen dat jij met een ander verder gaat dat je alles weg gooit alles dat wij hebben onze gezeligheid leuke dingen doen gewoon wij zijn gewoon maatjes en echt dat mis ik heel erg,Dat is er zins lange tijd niet geweest maar ik vind dat dat gevoel steeds meer terug komt en dat voelt echt goed .

Toch is hij nog langs geweest voor m'n vakantie. Vandaag. Hij zou eigenlijk alleen bellen vandaag, maar uiteindelijk is dan toch vandaag langs geweest om zijn spullen op te komen halen.

Toen hij binnen kwam kreeg ik spontaan een zoen op m'n mond van hem. Hij zei dat nu hij zijn spullen kwam halen dat ik niet bang hoefde te zijn dat ik hem niet meer zou zien. Ik keek hem aan en hij zei dat hij aan m'n ogen zag dat ik hem niet geloofde. Ik heb hem dus geantwoord dat dat natuurlijk niet zo raar was na de lange tijd dat ik niks van hem gehoord heb. Later kwam hij nog wat drinken en vroeg hij weer of er wat was. Ik zei dat er niks was. Ik probeerde expres een beetje afstand te houden. Weer zei hij; ik zie dat je niet gelooft dat ik je na je vakantie nog wil zien. Maar ik beloof je echt dat dat goed komt.

ik ben het zo zat om gekwetst te worden. veel mensen zeggen tegen me dat ik moet proberen om hem te negeren , doe ik dat mis ik hem nog meer. en ik heb hem maar een keer genegeerd. de een zegt negeren de ander zegt proberen whaaaaaaaa ik word er gek van. wat moet ik nou doen!

He, ik had vanochtend net zo'n zin in het weekend. Lekker een beetje uitslapen, afspreken met allerlei mensen. Dingen doen die ik al een hele tijd moet gaan doen. Gewoon relaxed.
Maar nee hoor, krijg ik dus weer een terugslag.....
Waarom is het nu uit? Waarom kan ik niet afspreken met hem en samen leuke dingen doen en heerlijk uitslapen, zoals we altijd hebben gedaan? Wat zal hij allemaal gaan doen dit weekend?
WEEEH, ik heb helemaal geen zin meer in het weekend...

Nou meneer heeft zich deze keer in ieder geval eens aan zijn woord gehouden. Op weg naar de Kuip voor het concert van Marco Borsato kreeg ik een smsje van hem, dat hij wat problemen had met het huis en dat hij me morgen belt, omdat dat wat makkelijker praat.

Toevallig die middag, toen ik even een tukkie aan het doen was omdat het vanavond laat zou worden nog over hem gedroomd. Daarna op weg naar de Kuip dat smsje. Je begrijpt dus dat de tekst Ik leef niet meer voor jou uit m'n tenen werd meegezongen. Jammer dat nummer als Waarom nou jij en Margerita het weer wat moeilijker maken.
Maar goed, Marco Borsato was top!!

He Bah, nou moet ik weer gaan slapen.... Wat is het toch erg om te gaan slapen als je je zoveel verdriet hebt. Het liefste wil ik dat hij nu naar mij toe komt en heerlijk tegen mij aan kruipt. Waarom kan dat nou niet meer??
Eerst over honderdduizend dingen nadenken, waar je toch geen antwoord op hebt....
Ik wil helemaal niet slapen, maar ik ben zo moe. Moe van het nadenken, van het huilen, van al het verdriet...
Waarom heeft hij niet gebeld, een smsje gestuurd of whatever???

Vanmorgen sprak ik hem ff aan... Ik voelde me alleen en zat met veel vragen. Deze middag al stond hij aan mijn deur, na drie weken. Hij lachte, van de zenuwen. Ik zag er goed uit, zei hij. Veel gepraat, weinig wijzer geworden. De enige conclusie die ik eruit trek is dat dit alles had kunnen vermeden worden, als we maar hadden gepraat. Dat zegt hij zelf ook. Ik ben kapot. Hij versprak zich : dat is omdat ik van je... euhm, dat is omdat jij van me houdt. Hij schrok van zichzelf. Ligt de waarheid niet in het onderbewuste, vroeg ik hem? Hij antwoordde niet meer. Hij hielde me vast, trooste me, veegde de tranen van mijn gezicht. Maar hij kon niet blijven... hij is vertrokken met een kus op de wang. En toch hoort het niet zo, dat voelt hij zelf ook. Wie zegt dat ik over je ben, vroeg hij me? Ik wou dat hij nu nog bij me was, dat hij me vasthield en me zoende, en me nooit meer liet gaan. Wij horen gewoon bij elkaar. Wanneer zal hij dat nu es snappen. Diep in zijn binnenste ziet hij mij zielsgraag, dat is vandaag wel duidelijk geworden. Maar hij zegt dat hij nog steeds twijfelt. Ik wil je geen hoop geven, zei hij. Maar hij weet donders goed dat wanneer je zoiets zegt, de hoop er toch komt.