Vandaag is de ergste dag geweest tot nu toe. Ik heb zo'n pijn. En we zijn pas twee weken na datum. Ik heb zo hard gehuild, dat ik er bijna van mijn stokje door ging. Zaterdag zei hij nog dat hij me miste, me wilde vasthouden, wilde hij nog naar me toekomen maar besliste dat toch maar niet te doen omdat het te verwarrend zou zijn voor ons beiden. Toen ik hem 's avonds een sms stuurde omdat ik ff niets van hem hoorde, werd hij ongelooflijk kwaad op me. Nu is hij al afgekoeld, maar wil geen contact meer, voor een week of drie. We hebben afgesproken dat we daarna praten. Hoe overleef ik die drie weken zonder één woordje van hem? Wat is er zaterdag toch allemaal gebeurd? Eerst zo lief, en nu weet hij het ineens weer niet meer...

What do you do when the only one that can make you stop crying, is the person who made you cry?

shit ik mis hem zo
tis nou twee dagen uit, kheb al twee nachten niet geslapen. Ik heb hem in die twee dagen nog wel gezien, hij is bij mij komen eten, en we zijn samen naar vrienden gegaan enz
dus we zijn wel gewoon vrienden
maar het is toch anders

kmoet eigenlijk me examens leren, kheb er deze week nog 3 te gaan.. maar ik kan me ehct niet concentreren.. mijn gedacht hangen de hele dag bij hem

eigenljk samen besloten dat het beter was om er (even) een punt achter te zetten..
maar ik krijg nu al de hele tijd weer berichtjes over dat ie me zo mist..
maar ik weet het niet.. ik denk dat het beter is om gewoon eventjes rustig te doen. Hij is me beste vriend, en samen met zijn twee beste vrienden vormen we echt een gezellig groepje en dat zal echt wel zo blijven.
ik hou verschrikkelijk veel van hem, en hij ook van mij, dat weet ik zeker. hij wil me nu al weer terug,
ik weet het niet.. ik wil hem ook wel terug.., maar misschien moeten we eventjes pauze nemen..
ik weet het echt niet

hij heeft het gisteravond uitgemaakt
hij heeft vanacht nog wel bij me geslapen, om gewoon met elkaar te kunnen praten. Hij is mijn beste vriend, en dat blijf ie ook, misschien dat ik vanavond zelfs al weer met hem op stap ga..
Ik denk dat het wel weer goed komt, maar hij heeft gwoon even tijd nodig om uit te zoeken of ie echt wel genoeg van me houd... Hij had gisteravond eigenlijk al spijt an zijn beslissing, maar we weten eigenlijk allebei wel dat het beter is om even rustig aan te doen...

maar godverdomme... wat doet het pijn.. echt vreselijk veel pijn..
ik heb de hele nacht naast hem in bed liggen huilen..

Het is nu 6 weken geleden dat het uit is voor de tweede x ze zei dat ze de dingen leuker vond als ze ze alleen doet en met onze dochter. Ik kom nu steeds regelmatig bij hun en doen opzich leuke dingen, maar als ik steeds aan haar vertel wat ik voor er voel en dat ik graag terug wil zegt ze dat ze geen gevoel meer hebt en vertrouwen dat de dingen terugkomen die ons genekt hebben en dat als we toch voor elkaar bestemd zijn het uiteindelijk toch weer goedkomt maar dat we wel ieder ons eigen leven moeten opbouwen. Maar deze hoop en angst dat het ook niet zo kan zijn sloopt me echt van binnen al die 6 weken hoop je alleen maar dat het goedkomt en je ziet ze ook nog twee drie x in de week dat is echt zo zwaar want we zijn niet meer bij elkaar en ben je zo bang dat er iemand anders gaat komen waar ze wel gevoel voor heeft soms zijn er dagen dat je echt helemaal gek word en keihard zit te janken.

ik ga lekker een lange weekend naar frankrijk, even er lekker tussenuit. heb er echt heel erg veel zin in! hopelijk denk ik dan iets minder aan hem.hem vergeten lukt me toch niet, ik denk al aan hem sinds het uit is echt elke dag gewoon. gelukkig word het gevoel steeds minder en minder , maar dat komt omdat ik hem al een tijdje niet meer heb gezien of gesproken, ik weet zeker dat als ik hem weer zie, alles weer terug komt. het is echt een nadeel dat we zo dicht bij elkaar wonen.