Ik ben verward, heb een collega van mijn ex gesproken enkele dagen geleden, een collega die ik eigenlijk amper ken maar die uit zichzelf tegen me begon te praten op MSN.
Hij wilde weten hoe het met me ging en begon daarna zelf over mijn ex. Mijn ex blijkt ontzettend veranderd te zijn, hij doet vreemd is raar en is gewoon zichzelf niet meer.

Ik ben hier ontzettend van verschoten, want hoewel het al 2 maanden uit is geef ik nog steeds veel om hem, ik heb aan zijn collega gevraagd een beetje op hem te letten dat hij nog steeds heel belangrijk voor me is, dat zal hij doen al is het alleen maar om hem tegen zichzelf te beschermen en hij weet dat ik nog heel belangrijk voor mijn ex ben.

wist niet dat je in een korte vakantie al zoveel om iemand kon geven. hij was buitenlands en van een totaal andere cultuur. wist dat het niets kon worden.wist ook niet dat je in zo'n idioot korte tijd zoveel om iemand kon geven: zijn lach, zijn manier van doen, zijn geur, zijn aanraking, wat hij zei, echt een verslaving zou het voor mij kunnen worden vrees ik. jammer dat hij geen contact meer opneemt maar toch maar beter zo anders zou ik hem nog meer missen. wat een buikpijn!! denk dat ik niet snel iemand vind hier in nederland die bij me past zoals hij, alles lijkt een beetje saai.hoop dat he

Het is sinds 2 weken uit met m'n vriend.
We hadden 2,5 jaar verkering..... ik voel me zo alleen.....
Ik weet nog alles wat 'ie tegen me gezegd heeft... al die dingen die we meegemaakt hebben...
Zijn liefde was over zei hij..... we hadden bijna elk weekend ruzie, waar ik (volgens hem) de oorzaak van was.
Ik liep van hem weg, wilde helemaal niks met hem en durfde hem dat niet te vertellen..... Dat was helemaal niet waar..... Ik wilde juist WEL met hem verder.... we hadden al zoveel plannen gemaakt voor de toekomst..... en nu is dat allemaal over :'( Niks kan me meer gelukkig maken .... ik lig al 2 weken elke nacht wakker... tis net alsof hij er helemaal niet meer mee zit... of heeft gezeten.....

En nu na 2 weken.... 2 weken van pijn gaat het wel weer een beetje beter....
Ik voel alleen nog steeds de drang hem te bellen, smsen, mailen wat dan ook!!!
Het klinkt supersuf maar ik laat expres m'n mobiel aan 's nachts om te zien of hij gebeld heeft of gesmst.....
Hij zit nog steeds elke dag in m'n hoofd...
Hij heeft me - toen het uit was - een hele mooie brief geschreven... hij vertelde dat ik afleiding moest zoeken en dat hij dat ook deed.
En dat ooit het leven weer mooi zou zijn.... ja maar nooit zo mooi als dat het eens was...
We hebben samen zo veel meegemaakt... hij kan niet verwachten van me dat ik dat in 1 keer vergeet....

Na 2,5 jaar heeft m'n vriend het uitgemaakt....
Ik kan me het nog zo goed herinneren.... die dinsdagmiddag dat hij me opbelde....
Hij kwam met de auto naar me toe, we gingen zitten in m'n ouders kamer.
Hij huilde.. hij zei: Het kan zo niet langer meer...ik heb hier heel lang over nagedacht maar ben tot de conclusie gekomen dat ik niet meer van je hou niet meer zoals ik van je hield.... Ik keek hem vragend aan .... ik trilde alles trilde de kamer de muren ... hij keek me aan, ik vatte het niet... het kwam niet boven....
Toen op dat moment is mijn wereld compleet ingestort... hij was m'n maatje, tegen hem vertelde ik alles.

zucht ik krijg hem maar niet helemaal uit mijn hoofd. morgen heb ik tentamen, nou maar hopen dat ik het haal. dan gebeurd er tenminste iets goeds in mijn leven.