Ik heb heel weinig tijd, dus let neit op de spel fouten.. het is zo'n debiel.. ik vind al 1.5 jaar iemand leuk --> Def.. hij zei dat ie me vorig jaar luek ovnd maar dat bleek bullshit te zijn, zegt ie gister tegen me dat ie me leuk vind en dat ie dat gaat bewijzen, maar onder tussen waren we al goede vrienden geworden, sinds begin dit sgooljaar.. dus wij geven elkaar al kus op de mond, nou deze keer deed hij het lang, dus ik denk wooow hij gaat me zoenen, maar nee hij doet in een keer zijn mond open; en hij zag het als diss want hij ging keihard lachen.. Maar hij maakt er neit egt een punt van maar ik voel me nu zo kut!! Nja.. ik ga maar slapen ofzo.. :S

Oooo f*cking god, ik heb gebeld hem gesproken
Wat een stupide actie van mij, ik ben met recht de domste muts in Nederland.

Needless to say, hij heeft het ongelovelijk naar zijn zin in Tucson, hij is ingetrokken bij een vriend en leeft happy ever after zonder ook maar een gedachte aan mij vuil te maken.

Ik wil hem op zijn bek slaan (aardig ben ik vandaag he), maar (gelukkig) er zit een km of 5000 tussen ons, en ik wil me niet meer verlagen. Alsof dat nog mogelijk is na mijn gesmeek en gejank van een paar weken geleden.

Ik wacht op de delete-pill, je slikt hem en kan zo een jaar "vergeten", lijkt me een goed plan of de heal your heart in 30 sec. cursus lijkt me ook niet slecht.

Het weekend is vrij lastig geweest. Op het moment dat ik hem eigenlijk nodig had gehad was hij er niet voor me. Ach, ik mag het niet eens van hem verwachten. Ik had het alleen gehoopt.
Gisteren had ik echt een dag dat ik me goed voelde. Jammer dat ik dan dat gevoel vandaag weer een beetje los laat.

Voorheen kon ik me na een aantal dagen niet beheersen om contact met hem te zoeken. Nu is het ook weer 5 dagen geleden dat ik hem heb gesproken en heb ik al weer de neiging om hem te bellen. Maar gelukkig weet ik nu wel beter en doe ik het niet. Ondanks dat ik hem mis en veel aan hem moet denken.

Ik heb al een tijdje niet meer gereageerd op iedereen's dagboek, maar lees "stiekum" wel alles mee. Vind het dan rot om op de één wel te reageren en op een ander z'n verhaal niet, dus vandaar dat ik nu maar ff zelf mijn verhaal doe, kon het gewoon even niet opbrengen om te reageren!

Een paar weken terug zat ik vol energie en dacht ik dat ik er al "was". Stond helemaal achter het standpunt dat zijn vertrek voor mij geen verlies, maar winst was.
En nu ineens... de laatste anderhalve week... het lijkt wel of ik terug bij af ben! Huilbuien, drang om contact met hem op te nemen, het gevoel nooit meer zoveel van iemand te kunnen houden, etc, etc...

Ik voel mee eenzaam, alleen en in de steek gelaten. Iedereen heeft het druk om me heen en voor mij staat het allemaal even stil. Ik pak wel dingen op, probeer leuke dingen te doen, weer lol te hebben en afleiding te zoeken. Maar op dit moment zit ik in een cirkel waar ik niet uit kom. Al wist ik maar een beetje hoe ik een stap moet maken om eruit te komen.

Veel dingen zitten tegen. M'n vakantie gaat niet door, m'n vriendinnen hebben het druk. Dit is al weer het 2e weekend dat ik helemaal alleen zit. En zit me constant af te vragen wanneer dit nou eens overgaat en waar ik dit allemaal aan verdient heb.

Het is een beetje typisch geschreven, maar ik vind het erg fijn om te lezen en vind dat er veel waarheid in zit.

www.liefdescursus.nl

Schroom niet om te kijken bij het tranendal of bij de vorige lessen.

Succes ermee allemaal! Enne.. hou je sterk!

x