ik wil nog steeds mijn ex terug snik snik....
heb tot nu tot helaas geen succes gehad en ben, zoals eerder al in een berichtje geschreven, nog steeds stapelgek op hem en echt heel erg verliefd. hij betekent echt alles voor mij.
Ik heb laatst met hem gepraat, toen was hij wel lichtjes aangeschoten, maar dan spreek je meestal de waarheid. Hij zei dat de reden waarom het uit was gegaan is, dat ik hem vaak niet snap... dat we langs elkaar heen praten. Dat hij mij niet echt heeft leren kennen.
Dit hoorde ik toen voor het eerst.... waarom had hij dat niet eerder gezegd ging door mijn hoofd... maar goed, daar schoot ik op dat moment ook niet echt iets mee op. dus ik heb maar niets gezegd... maar ik was wel gefrustreerd omdat ik daar niet op had gerekend. Toen het uit ging, kenden we elkaar inderdaad nog niet zo goed eigenlijk... elke keer dat we samen waren, waren we of in de kroeg, of brak of aan het werk of we lagen in bed... en zo ging het een hele tijd, dus ons contact was meer oppevlakkig... maar ik kon makkelijk zien dat ik echt meer voor hem voelde.

nou eindelijk dan na 4 weken heb ik hem gezien..
en of ik er heel blij mee ben? ik weet het echt niet, ik twijfel nog steeds..
we hebben wel goed gesproken en we hebben afgesproken om "vrienden"te blijven en wel te zien wat er daar uit voort komt..maar vrienden zijn klinkt heel leuk, maar ik weet echt niet of ik dat wel kan..
Ik was gister van plan om niet te blijven slapen, maar na al dat praten was het al zo laat geworden dat ik toch maar bleef (en 3 keer raden wat er toen is gebeurd) en het voelde heel goed, maar toch ook wel weer anders dan 4 weken geleden..toch wel met minder gevoel..maar later toen hij in slaap viel kon ik wel weer minuten lang alleen maar naar hem kijken en genieten van het gene wat je zoveel gemist hebt in de afgelopen weken..

Vandaag een redelijke dag, heb het dan ook wel erg druk gehad vandaag.
Piekeren begint nu eigenlijk pas een beetje te komen. Wat gaat hij morgen doen met koninginendag, denkt hij nog wel eens aan me, wat doet hij op dit moment. Om gek van te worden, dus ga ook zeker proberen vanavond wat leuks te doen.

Heb nog geen plannen voor koninginnendag, meestal ga ik naar de stad, maar ben bang dat ik hem dan tegenkom, dus lijkt me beter om wat anders te gaan doen.

Lieve schat,

Al minstens honderd keer heb ik deze brief geschreven, heb ik hem verscheurd en ben ik weer opnieuw begonnen. En nu heb ik dan uiteindelijk maar gewoon besloten dat ik niets meer doorkras of wegstreep, omdat ik nu eenmaal niets kan veranderen aan wat ik voel, denk en vind, en omdat het waarschijnlijk zo moet zijn.

Ruim 3 maanden ken ik je nu al, en je bent zonder twijfel een van de meest mooie dingen die me in heel lange tijd zijn overkomen. Stomverbaasd was ik, toen jij liet merken mij als meer te zien dan alleen maar een gewoon meisje uit de kroeg. Ik had helemaal nooit gedacht dat er zoiets tussen ons zou kunnen zijn, ik dacht eerst zelfs nog dat je een geintje met me maakte. Maar dat bleek niet zo te zijn: jij hield vol en na jouw mooie sms uit Parijs ging ik diep van binnen al onherroepelijk voor de bijl. Dat heb ik nog een tijdje ontkend tegenover iedereen (en vooral tegenover mezelf), maar eigenlijk wist ik al dat er geen ontkomen meer aan was. Nog nooit eerder was ik zo'n apart, anders en vooral uniek iemand tegengekomen. Ook al riep ik heel hard dat ik niet verliefd zou worden; de waarheid is dat ik het al was op 14 januari 2004 om 1.23 uur: het tijdstip van jouw sms uit Parijs. Zomaar ineens, door de eenvoud van de tekst uit jouw berichtje, maar vooral door het feit dat er iemand middenin die gigantische lichtstad Parijs aan mij stond te denken, en nog het lef had om me dat om half 2 's nachts te laten weten ook.

Toch denk je over de toekomst na... dat had ik misschien beter niet kunnen doen. Ik zag mijn toekomst WEL met hem. Hoe moet ik dan nu mijn toekomst zien? alleen?

In ieder bericht van mij staat wel: ik mis hem, ik wil hem terug. Wanneer wil ik dat nou eindelijk dan eens niet meer? Ik word gek van de gedachte aan hem, de hele dag in mijn hoofd. Hoe leuk we het wel niet hadden, wat is er dan verkeerd gegaan, of nog beter: wat heb IK nou zo verkeerd gedaan. Ik vraag me constant af of hij misschien ook aan mij denkt, ook al is het maar voor af en toe, soms. Ook vraag ik me constant af, wat zal hij aan het doen zijn, of wat zal hij met koninginnedag gaan doen of in het weekend...

Vandaag een dip dag. Vannacht redelijk geslapen, maar wel over hem gedroomd. Was echt zo ontzettend raar! Ik had wel eens als ik wakker werd dat er een wenkbrauw in de war zat en hij deed hem dan weer goed (ja het slaat werkelijk nergens op). Maar nu droomde ik dus dat ik wakker werd naast hem en hij dus m'm wenkbrauw weer goed deed.
Nu ik dit op zit te schrijven is het eigenlijk wel lachwekkend.

Maar goed, ik werd dus wakker en was helemaal in de war en kwam dus uiteindelijk tot de conclusie dat ik weer alleen in bed lag en hij er dus (helaas) niet was.

In de ochtend had ik nog wel de hoop dat ik me er vandaag een beetje doorheen zou slaan, maar verder dan een wasje draaien ben ik eigenlijk niet gekomen. En ik was nog zo van plan om ff wat leuks te gaan doen vandaag om even m'n gedachten te verzetten. Is dat ff mislukt zeg...

Ik begrijp het nog altijd niet waarom hij na bijna twee jaar zegt dat het ineens gedaan is. Het kwam zo ineens, zo onverwacht. Het is nu een maand en half gedaan.
In alles wat ik doe, zie,... zie ik hem.
We hadden zoveel plannen, we spraken over samen wonen...
Hij is/was mijn grote liefde. Ik deed alles voor hem en zou nog steeds alles doen.
Waarom is hij toch niet eerlijk tegenover mij?
Waarom is het toch zo moeilijk. Waarom zie ik hem toch nog steeds doodgraag?
Ik mis hem zo, ween... Ik weet gewoon niet wat doen.