Hij doet het weer...realiseer ik me net.
Zaterdag werd ik naast hem wakker en ik gluurde voorzichtig door mijn wimpers heen om te kijken of hij al wakker was, maar zodat hij niet kon zien dat ik wakker was. Daar lag hij dan, ook naast mij, glunderend naar mij te kijken alsof ik zo een geschenk uit de hemel zou kunnen zijn. De gelukzalige blik in zijn ogen die hij alleen heeft als hij denkt dat ik het niet zie. Jammer voor hem want dit keer liet ik wel merken dat ik het door had en ik deed mijn ogen open. Vlug deed hij zijn ogen weer dicht en deed net alsof hij nog lag te slapen. "Ik weet dat je wakker bent.", zei ik tegen hem. Hij wist dat ontkennen niet meer kon dus er was voor hem nog 1 oplossing voor ogen; het bed uit rennen en snel onder de douche stappen, vluchten. Ondertussen was ik al naar beneden gegaan en niet veel later kwam hij naast me op de bank zitten. Als ik gewoon wat tegen hem zei kwam er bij hem geen stom woord uit behalve een "uh-hum" ofzo...

Ja meneer had mij van de week opgebeld om te vragen 'of alles goed was' en wanneer ik weer eens kwam "kroegen".
Ik ben dus komen kroegen, hij zou later komen, dat wist ik. Nee, we gingen dus niet samen. Wel kwamen we terecht aan de zelfde tafel, hij was met de iemand in gesprek en ik met een ander in gesprek. We zaten naast elkaar en af en toe kwam er een kleine aanraking van zijn kant vandaan waar ik niet op in ging. Af en toe zweefden mijn sigaretten voorbij, niet erg want ik dat doe ik dan net zo makkelijk met zijn shag.
Er kwam een vriend van mij de kroeg binnen en ik ging bij hem aan de bar staan omdat ik met de ander was uitgepraat. De vriend en ik raakten in gesprek en het was gezellig. Wat er gebeurde, hij kwam ook aan de bar staan, niet naast mij maar een andere kant zodat we elkaar aan konden kijken (blijkbaar). Ik was zo diep in gesprek met die vriend dat het me pas later opviel dat hij ('mijn lief') zijn blik niet van mij afhield terwijl hij nog steeds met de zelfde persoon in gesprek was. Doordat ik hem zo goed ken, kan ik hem ook 'lezen'. Hij hoeft niks te zeggen want ik kan aan zijn houding al zien wat hij denkt. De uitdrukking die hij op zijn gezicht had was een cobinatie van; 'Je hebt het dus ook leuk zonder mij'en 'je bent interessant'.

Ik heb hem 1 jaar en 4 maanden geleden leren kennen. Hij vond mij vandaag 1 jaar geleden helemaal te gek. Volgens eigen zeggen was ik zijn droom prinssesje. Op het moment dat hij mij dat vertelde had ik hem nog nooit op zo'n manier bekeken...Ik vond hem niet aantrekkelijk, vooral niet lichamelijk en daarom denk ik dat ik toen ook nooit verder heb gekeken dan alleen een 'normale' vriendschap. En ik heb toen ook nooit verder willen kijken omdat hij iets minder dan 20 jaar met mij scheelt. Voor mij was hij toen Shrek op het ezeltje.

Maar vanaf dat moment werden mijn hart en hoofd mee genomen in een soort centrifuge. Het voelde zo tegennatuurlijk. Hoe het ook kwam, vandaag dus 1 jaar geleden waren mijn gevoelens door de war."Hij is gek op mij, wat moet ik hier mee" en "Wat vind ik van hem?" Ik had geen antwoorden op die vragen. Het werd een vriendschap van wegduwen aan aantrekken, nooit was er tot vandaag een half jaar geleden enig intiem kontakt tussen ons behalve geestelijk dan, als vrienden waren we heel close geworden. Na dik een half jaar was ik er uit: Ik wilde hem.

Jij vond ons zo perfect samen

en wilde mij nooit meer laten gaan

jij werd gelukkig van mijn lach

je wilde niet meer bij mij vandaan

En dan zomaar, een normale dag

las ik jouw pagina lange mail

'houden van' maakte je bang

je wilde weg, al deed ik je nog zo veel

Samen zouden we er uit komen

jij stond daarin niet alleen

zoveel als ik van jou hou

kan ik nooit van geen één

Jij wilde het niet meer

je kon het niet meer aan

op een mooie zonnige dag

moest ik je laten gaan

Niet veel later kwam je terug

je had zoveel hartenzeer

ik voelde het zelfde als jij