Wellicht dat ik t echt niet goed snap en teveel en te snel acteer...

Zondag aangegeven bij mn ex, even de komende dagen "rust"te nemen, om te bedenken wat te doen, hoe we verder zouden kunnen gaan en hoe we de problemen kunnen oplossen.
Krijg eerst een berichtje terug: Dank voor je berichtje, goed van je dat je even de tijd neemt voor jezelf.

vervolgens
ma... appje... geleend gereedschap .... waar het naar terug moet
Hier heb ik dan even kort op gereageerd want tja.. dat spul is van een ander.

Nav het bericht van mede blogger Kroegtijger, mezelf ook s onder de loep genomen qua Empathie.
Altijd leuk om meer te weten te komen als je al denkt veel over jezelf te weten.

Nou phieuw... het viel gelukkig mee bij mij... zo te zien zit het wel ok met mijn empathie.
Ook niet iets waar ik echt bang voor was, maar heb dan al een jaar lang van allerhande inzichten mogen genieten
Ben absoluut veel opener geworden sinds ik mn huwelijk ad kant heb gezet, dus eigenlijk heb ik vel positieve dingen door kunnen voeren. Maar jah.... nog genoeg werk a d winkel...

Zondag heb ik 2 lange brieven gechreven, 1 om geruime tijd afstand te nemen, daarna 1 om samen hulp te gaan zoeken.
uiteindelijk (mede dankzij mijn mede ervaringsdeskundigen hier ) een kort berichtje gestuurd dat ik de komende dagen rust ging nemen om te bedenken hoe wij verder kunnen.

Hierop komt een kort mailtje terug, "goed van je dat je tijd voor jezelf neemt, ik heb donderdag een intake bij de psycholoog om dat ik niet verder kom"

Dat laatste wist ze ongetwijfeld vrijdags ten tijde van ons gesprek ook al, maar goed...

Ook ik had (heb) de illusie dat ik het allemaal begrijp.....
Ik had beter moeten weten...
Nadat we gisteravond een zeer ingrijpend gesprek hadden, waarbij ik heb geprobeerd uit te leggen
waar het wegkwam dat ik de bewuste facebook "lovequote" reactie heb gepost.
Dat het niet een persoonlijke aanval was etc etrc maar het gevoel dat alles tegenzit en je door G en alleman verlaten voelt.

Vanavond op " audientie" geweest...,

Mijn ex is hevig beledigd door een reactie op een FB post .
Ik snap het wel, kan het goed begrijpen.....vooral achteraf...
Alleen had ik er van te voren over na moeten denken....wat ook gelojk haar punt en probleem is.
" iedere keer zeg je achteraf dat je het nooit weer zal doen" en toch .....
Het was telkens iets anders...dat wordt vergeten lijkt het, ooooh nee niet vergeten, maar t gaat om t principe...is ook zo.

Er is veel gezegd, maar ook gevraagd, voorzichtig geknuffeld.

Mijn leven en de sommige dagen van Puinruimen

In een notendop

2 jaar geleden uit huis gegaan, gezegd niet langer verder te willen na jaren van vallen,opstaan en weer doorgaan in een huwelijk dat niet lekker liep. Ik zei steeds vaker en vaker "als het je niet aanstaat dan weet je wat je kunt doen"

een 2 tal korte relaties daarna verder een hele fijn vriendin gevonden dei het de moeite waard maakte om alles te evrgeten wat ik achter me had gelaten.....of.....

Pfff... wat ik al verwachtte en bang voor was...
krijg een msn berichtje van jhaar, waarin ze de quote aanhaalt , en erbij zegt
The one who promised never to hurt me again....
Gattegattegat dat is niet wat de bedoeling is...
Ik zet er niets meer op wat dubbel kan worden opgevat hoor...pfff
Zal proberen of ik het aan haar kan uitleggen en vertellen dat