Vandaag niet naar school gegaan, was gister tot circa 03:30 op. Om 01:15 een film gekeken terwijl ik wist dat ik de volgende dag vroeg op moest...

Het komt door dat overheersende verdoofde gevoel, wat met mij meegaat waar ik ga en sta... Een gevoel dat het me echt niets meer kan boeien... Dan weet ik dat ik moet knokken!

Eergister hoorde ik wel een leuk verhaal; er waren eens 2 vrienden die het nogal krap hadden. De ene wist dat er ergens een gratis diner georganiseerd werd en strikte de andere... Eenmaal aangekomen was het voorgerecht een echte aanfluiting, mierikswortel. De meegekomen vriend verliet verontwaardigd het diner. Even later kwam hij diegene tegen die hem uitgenodigd had, die kwam lachend en volgegeten aangelopen. "Ja, waarom ging je nou weg, dat voorgerecht was onsmakelijk, de gerechten daarna waren overheerlijk..."

Ik was dit weekend een paar dagen bij kennissen. Was opzich wel gezellig alleen kon ik het niet helpen aan mijn ex te denken op bepaalde momenten...
Ik had 3 dagen mijn GSM uit staan en tegen beter weten in onbewust gehoopt dat ze in die tijd één keer gebeld zou hebben.

Het is nu al 2 maanden uit en ik denk nog vaak aan haar. Ik heb haar al bijna 3 weken niet gesproken en ik moet dat zien vol te houden...

Wat zou ik haar nu graag willen vasthouden, wat mis ik de momenten samen... Ze heeft me zo speciaal laten voelen, wat mis ik die aandacht...

Wat verdorren mijn dagen zonder haar, zonder haar stem te horen...

Vandaag heb ik hem al vier weken niet gezien, gesproken of iets dergelijks. Ondanks dat ik trots ben op mezelf lijkt het af en toe eindeloos te duren, die pijn en het gemis. Ik weet dat hij waarschijnlijk niet terugkomt en dat de liefde moet slijten, maar het gaat nog niet erg hard.. Ik de praktijk gaat het allemaal goed, maar mijn gevoel is nog een puinhoop. When does the hurting stop? (Pinkie and the Brain) Sorry, maar dit is momenteel een van mijn lievelingscitaten. Ik hoor nu op de radio dat liedje over "a bad day", heerlijk nummer, geeft me moed. Verder geen nieuws, ook niet van zijn kant.

Hoe doe ik het toch? Ik bezit de niet zo fijne gave mijzelf in nesten te werken door alleen maar een voet buiten de deur te zetten.

Ik ben nog niet uit mijn vorige liefdesverdriet, of het volgende wacht al weer vol ongeduld.

Ik had hier al ergens verteld dat ik een jongen had leren kennen in de les. Vandaag was de laatste les & ik weet nog steeds niets van hem.

Geen naam, geen nummer, geen idee wat hij studeert. 1 ding weet ik wel & ik besef goed hoe bizar het klinkt, want ik weet helemaal niets van hem... Hij is verliefd op mij. Zijn vriend was nogal luidruchtig & maakte dat zeer duidelijk. Maar zelf was hij te verlegen om op mij af te stappen & ik stond ook al aan de grond genageld. Iets waar ik 5 minuten later natuurlijk al verschrikkelijk veel spijt van had.

Ja , na 6 weken dan eindelijk bericht gehad dat ze er helemaal niets meer om geeft en dat ze niet van meer van me houd en dat ze hoopt dat ik gelukkig wordt met een nieuwe liefde. Dat is wel even keihard na 10 jaar verkering maar wel eerlijk en gelukkig ben ik na 6 weken ook weer een beetje opgeknapt en zie ik 'het licht' weer. Als zij niets meer om mij geeft en daar zo duidelijk in is dan leg ik me eigen daar toch bij neer, hoe moeilijk het ook is en nog zal worden. Ik ben al bijna zover dat als zij nu terug zou willen dat ik het niet meer zo willen omdat ze me te veel pijn heeft gedaan en dat kon ik in de eerste weken echt niet zeggen.

Na zo'n lange tijd was daar toch ineens het gemis van mijn ex dit weekend. De leuke dingen die we hadden miste ik niet eens, maar we konden het wel over hele serieuze dingen hebben. Dit weekend had ik gewoon echt even je steun heel hard nodig. De moord op de vrouw en haar dochters is in mijn straat, en telkens als ik vanuit mijn tuin naar buiten kijk zie ik daar de knuffels, de bloemen en zie kaarsen branden en wordt er weer aan herinnerd.

Hoe rot je me misschien ook altijd behandeld hebt, ik had gewild dat je er weer even voor me was.

Jij wist hoe ik in elkaar zat, misschien soms een heel grote mond, maar ook een heel klein hartje. Jij had geweten hoe ik me voelde.

hallo iedereen,

Afgelopen weekend was een leuk weekend. Ben naar de kroeg geweest en het was erg gezellig. Afgelopen zondagavond had ik wel weer een klein dipje maar die duurde gelukkig niet zo lang en was lang niet zo heftig als in het begin. Heb ook ongeloofelijk veel zin in 14 of 15 mei om gewoon eens lekker weg te zijn en andere mensen te ontmoeten. Jullie horen zeker nog van me.
Groetjes