Wat een dag.
Vandaag is hij teruggekomen van vakantie,maar hij heeft nog niks van zichzelf laten horen.Ik heb hem al gesmst,maar niks teruggekregen.
Hoe kan dit?Voordat hij weg ging was hij nog zo lief,ik was zijn schatje..zijn liefje.
En de afgelopen vijf dagen heb ik niks van hem gehoord.

Ik wilde sterk zijn,hem niet smsen.Maar vanochtend verloor ik mezelf.Ik verlies mezelf wel vaker.Liefdesverdriet doet zo'n pijn,en ik kan die pijn niet verdragen.
Ik moet verder gaan met leven,maar ik heb geen zinmeer.
Soms lijkt het beter als ik er niet meer ben.
En nee,ik ben geen aandachttrekker

Vanavond wordt het moeilijk.Ik ga naar een plaats waar ik met hem was de eerste keer.De allereerste keer samen.Zijn hand in de mijne.Het was zo perfect en zo mooi om waar te zijn.
En ik mag niets laten merken.Helemaal niets.Moet vrolijk en vriendelijk zijn.En mijn ziel huilt!
Ik zeg in stilte iedere keer een gebedje en vraag om kracht.

Ik hou zo veel van je maar je hebt me verkwanseld en aan de kant gegooid als een vieze vaatdoek!

Net zoals wat ik lees in heel veel andere verhalen zit ik met het ongeloof.
Ongeloof dat gevoelens maar zo kunnen verminderen en verdwijnen.
Was ik eerst DE vrouw van zijn leven.De mooiste vrouw ter wereld.Nu ben ik het sukkeltje die daarin geloofde.

Eigenlijk wist ik wel dat zijn gevoelens niet voor eeuwig zijn.Ik kende hem nog van vroeger en ook destijds was hij eerst superverliefd op mij en ging dat ook maar zo over.
Als ik hem daar mee confronteerde kreeg ik altijd te horen dat hij destijds te jong was en daar niet mee om kon gaan.
Maar ik behield in het heden afstand want ik dacht"een vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken"

Ik kwam hier via google terecht. Ik wil mijn verhaal toch maar even kwijt. Ik zit er eigenlijk toch wel behoorlijk mee. Het is nooit een relatie geweest, maar het had iets heel moois kunnen worden denk ik. Alvast bedankt voor jullie aandacht ook al is het waarschijnlijk niks bij wat jullie op dit moment voelen.

Het was begin dit jaar. Een drukke tijd achter de rug op het werk en ik wilde graag wat stoom afblazen. We zouden naar een feest gaan. Door een aantal stomme redenen zijn we daar geweigerd bij dat feest en besloten we elders heen te gaan in de stad. We kwamen uiteindelijk terecht in een danscafe. Ze viel gelijk op bij de binnenkomst. Fel blauw shirtje aan. Ik merkte wel dat ze keek maar besteedde er verder geen aandacht aan.

Wat moet je op zo'n dag? Natuurlijk waren we vorig jaar samen op dit moment & natuurlijk was dat leuk, maar ik zit nu niet bepaald in de put. Ik heb het vandaag best fijn gehad met mijn familie, sinds het uit is schieten we steeds beter op. Ik vergeet hoe volwassen mijn broertje & zusje worden, maar ik kan steeds beter met hen praten. Zo zie je maar, uit elk verdriet komt ook iets goeds voort...

Over 'hem': ik weet niet waar hij nu is, ik weet niet hoe het met zijn nieuwe vlam is. Ondertussen zit ik weer aan 5 geen contactdagen & deze keer geef ik het niet meer af. Ik zie hem nu zeker 2 weken niet & als hij zelf wat meewerkt komen daar nog heel wat dagen bij. & het is goed zo. Hij doet maar. Ik hoop dat ze elkaar heel goed leren kennen & tot de conclusie komen dat ze totaal niet bij elkaar passen. Dat zou nog eens leuk zijn. & ik hoop dat ik tegen dan de mooiste, de liefste, de grappigste, de man van mijn leven heb ontmoet.

kheb vandaag al wat getypt, maar weet nu ff niet waar ik het zoeken moet....mijn vriendinnen zijn net vanmiddag weer naar huis gegeaan en ik moet toch af en toe eens proberen alleen te zitten.....maar nu mis ik hem zo...en ik ben in de war, weet niet wat ik er mee aan moet....ik ben nu weer heel erg verdrietig en depri.....help...

Het is nu 27 dagen uit. Ik heb het gevoel dat ik de afgelopen 2-3 dagen echt enorme stappen voorwaart heb gedaan. Ik heb net zo hard pijn gehad en miste haar soms heel erg.

Maar echt wat is het goed om haar helemaal niet meer te missen. Sterker nog, ik zou er ZELF niet eens zin meer in hebben haar te zien. Er zijn zoveel andere vrouwen, zoveel meer interessante mensen, voor die ene die je verliest krijg je weer zoveel terug.

Ik weet heus dat ik nog wel een keertje terugval, maar door me te voelen zoals vandaag weet ik ook dat het echt over gaat. Het is niet oneindig !