ik heb 3 jaar met iemand gehad die in internaten heeft gewoond en die borderline heeft (meerdere persoonlijkheden je partner heel graag bezitten en dan weer afstoten door te kwetsen, heel veel extreem liegen)
het is een lang verhaal maar zeker de moeite waard!!!

ik zal bij het begin beginnen:
ik zat in de 2de en me ogen vielen elke keer op een meisje en was smoor verliefd op dr maar ineens was ze van school.
toen ik haar een jaar later bij een discotheek tegen kwam kreeg ik weer zo'n sterk gevoel
ik fietste mee naar dr huis en nam afscheid
2 weken later zag ik haar weer omdat ze toen op een internaat zat en ze bleef dit weekend al slapen stiekem bij mij in bed omdat ze zogenaamd geen huissleutel had.

Ik ben op zoek naar mensen die mij verder kunnen helpen in het verwerken van mijn relatie breuk.

Ik ben een goede luisteraar, ben jij dit ook? Ben benieuwd naar reactie's.

Want ik ben bang dat ik er alleen niet snel uit kom.

Groetje's Robert.

Ik ben de persoon geweest die het stukje 'het doet zo'n pijn!' heeft geschreven...helaas heeft er niemand op mij gereageerd...ik vind dat erg jammer...misschien dat er mensen wel tijd hebben om er nu naar te kijken....

groetjes

Dag 2

Weekend. Toch even naar het werk. Niemand op kantoor, dus het pieker-virus slaat genadeloos toe. Delen van de e-mail conversatie nogmaals bekeken. In mijn gedachten ben ik veel verder dan in het echt. Eigenlijk heb ik in de e-mail alleen maar gezegd dat ik haar heel leuk vind. In de laatste mail, die ze nog niet gelezen heeft, ga ik iets verder. Maar dat ik alleen nog maar aan haar denk, daar is ze zich niet van bewust.
Dit gaat een lang weekend worden. Mijn vrouw is morgen niet thuis, dus daar ga ik weer zitten piekeren.

M'n (ex)vriendin maakt het uit, reden: ze voelt dat er iets niet goed zit, ze houdt denkt ze niet voor 100% van me.

Ik kapot, huilen, slecht slapen ed.
Zij ook volgens mij aardig kapot, slecht slapen ed.

Ik kan haar niet loslaten, na 5 maanden nooit ruzie, alleen maar fun, door dik en dun. Lief en leed.
Zij wil vrienden met me blijven, maar wilde voorlopig even rust.

Na een maand hoogoplopende emoties aan mijn kant, een dag dat ik haar niet meer wil zien of spreken, dag later wil ik haar wel weer zien en spreken. Berg / Dal. Jantje lacht, jantje huilt.

Op afgelopen vrijdag de stad in, lekker drinken ed. Krijg ik het idee in me harsens om haar een sms te sturen: Bel me even als je uit de stad naar huis gaat, ik wil je nog even zien.

Zoals in het ingezonden verhaal te lezen is ben ik heimelijk verliefd op een getrouwde collega.

Vandaag waren we beide vrij, en ik had gisteren gevraagd of het goed was om 'op de koffie' te komen. Ze zei dat het goed was, maar ik moest even bellen want ze was druk.

Ik had ook het een en ander te doen, wat ik snel deed, en belde haar om een uur of half elf (ik had wel om half zeven willen bellen). Geen gehoor. Kan natuurlijk, ze was immers druk. Nog een paar keer gebeld, geen gehoor. Haar kids gaan naar school en zijn tussen de middag vrij, ik gebeld, geen gehoor. Wat later moest ik in de buurt zijn en reed ik in de buurt van haar huis de auto stond er. Nogmaals opgebeld, weer geen gehoor. Na even een boodschap te hebben gedaan gewoon aangebeld, de auto stond er nog steeds. Niemand deed open.

Tja, het is clichee, maar ook ik ben verliefd op een collega. Op zich is dat niet het probleem.

Ik ken haar als collega een jaar of 10, en de laatste paar jaar werken we in elkaars buurt, en de laatste tijd veel samen. Zij is al heel lang getrouwd, heeft kinderen, en ik ben nu twee jaar getrouwd, en heb ook een kind. Ik denk dat ik realiseerde dat ik meer dan normaal voor haar voelde was toen we naast elkaar een buro kregen, en het wel erg goed klikte. Ook ben ik erg gevoelig als mensen fysiek dichtbijkomen, ik kan daar meestal niet tegen, maar bij haar heb ik dat helemaal niet. Zelfs bij mijn vrouw heb ik dat soms.