Bah, ik voel echt steeds meer de neiging om hem aan te klikken op MSN en een gesprek te starten.
Maar ik weet het niet en durf het ook niet goed. Dat komt zo zwak over, dat ik weer achter zijn kont ga aanlopen.
Ik zie hem (bijna letterlijk) dag en nacht online staan. Ik wil vragen of het wel goed met hem gaat.
Mijn intuïtie zegt dat ik het niet moet doen. Dat dingen daarmee van kwaad tot erger kunnen worden.
Ik voel meer dat hij op mij af moet komen, maar ik heb zo'n idee dat hij dat nooit gaat doen

NOOIT MEER!!! Nooit meer zal ik vallen voor een man!
Wat een enorme GEVOELLOZE KL**TZAKKEN!!!
Sorry hoor, maar ik ben zó boos en verdrietig... Ik schrijf deze blog in tranen.
Ik blijf altijd alleen. Echt nooit meer zal ik verliefd worden.
Hoe kan hij zo kortaf en koud reageren op mijn lieve, gevoelige en eerlijke mail?
Wat heb ik ooit in hem kunnen gezien? Ik ga kapot...

Ik wil hem een mail sturen, maar durf niet! Bijna een week geleden heeft hij de knoop doorgehakt.
In offline MSN-berichten zei hij het volgende:

-ben het wellicht vergeten te zeggen
-maar C is nu mijn vriendin

-wat ik hiermee wil zeggen is dit
-screw you guy's, i am going home

-maar voordat ik ofline ga, lees dit goed voordat je het wegklikt
-niemand zal door jou veranderen
-want jij wil zelf ook niet veranderen en naar morgen kijken

[i]-ik weet zeker dat jij een leuke vrouw zal worden
-maar niet voor mij

Oh my Lord… Ik heb hem dus gisteravond, na enige twijfel, rond half 10 een SMS gestuurd of hij even online op MSN wilde komen, omdat ik hem even wou spreken. Ik wilde duidelijkheid. Uur later was hij er. Hij was (voor mij) niet online geweest voor bijna een week (normaal komt hij altijd elke dag wel even online, zoals ik al zei in mijn vorige blog).
Hij begon het gesprek met: "Wat is er? Waar wil je het over hebben??"
Ik: "Ten eerste: waarom ben je zo lang niet op MSN geweest?"
Hij: "Ja, ik was pissed. En je bleef maar doorpraten."

Wat een l*l! Hij heeft gewoon mijn oorbel kwijtgemaakt! Die ik had verloren bij hem op zijn kamer (zie vorige blog). Hij kwam zo het lokaal binnen en meteen zei hij droog: "ja, ik heb je oorbel niet meer. Ik heb mijn kamer opgeruimd enz." OMG WTF!!! Wat onzorgvuldig! Zo ga je toch niet om met andermans spullen?! Ook de manier waarop hij het slechte nieuws bracht. Zo nonchalant… Ook niet eens een 'sorry' ofzo?... Naja zeg, wat een schoft gewoon. Ik reageerde met "dat wordt dokken". Hij zei: "ehm… nee." Nu moet voortaan rondlopen met één oorbel door mijn oorlel, zeker? UGH!

Bah! Ik heb weer een heel weekend verpest, door constant alleen maar aan hem te denken. En wat hem toch dwars zou kunnen zitten, wat er toch in hem omgaat... Ik zou zo graag zijn gedachten willen lezen hè? Waarom zegt hij niet gewoon wat er op zijn hart ligt?

…

Ik droom niet veel of vaak. Maar als ik droom, droom ik meestal over intense angsten.
Vannacht droomde ik over hem. Maar niet echt fysiek over hem. Ik leek hem te spreken op MSN. Ik weet niet meer precies wat er gezegd werd, maar ik weet nog wel dat hij me over MSN duidelijk liet merken dat hij genoeg van me had. Dat hij me zat was. Hij wilde me niet meer. Helemaal klaar was hij met me...