Online gebruikers
- JosephUnlal
Nog steeds dreunen de gevolgen van het gesprek van afgelopen vrijdag stevig na. Allerlei soorten emoties gieren door mijn lijf. Daar is vandaag een nieuwe emotie bijgekomen. Toen ik vanmorgen thuiskwam van een stukje joggen lag er een envelop met mijn naam erop op de tafel. In eerste instantie dacht ik dat aan iets van een kaartje van mijn opa en oma om mij te feliciteren met mijn nieuwe woning. Toen ik het handschrift echter nog eens bekeek zag ik het direct: deze envelop was afkomstig van C!
In de envelop zaten een briefje en een gedicht van haar, wat ze speciaal voor mij had geschreven. Het is echt prachtig!. Ik wist dat ze veel talent heeft wat betreft poëzie en dat heeft ze hiermee weer eens bevestigd. De inhoud van het gedicht zal ik hier niet plaatsen, die houd ik voor mezelf. Ze heeft het immers ook speciaal voor mij geschreven. Het kwam er kort gezegd op neer dat ze veel heeft meegemaakt en dat ze van me houdt. In haar briefje schreef ze dat dit de laatste keer was dat ze de regels van het geen contact hebben zou breken maar dat ze me dit nog graag wilde meegeven.
Ik heb haar er voor bedankt en gezegd dat ik het erg mooi vond. Ik heb me eigenlijk nog ingehouden want ik vond het echt fantastisch. Zo mooi, zo lief. Dat gedicht laat precies zien hoe ik haar ken: intelligent, lief en prachtig mooi! Dat is mijn meisje, mijn lieve schat! Ik heb haar schrijven vandaag al vele malen herlezen en steeds stromen de tranen over mijn wangen. Zelf nu ik dit zit te typen heb ik weer natte ogen.
Vanaf nu zal ze me met rust laten. Ze begrijpt het goed dat ik dat wil omdat dat voor mij het beste is. Ik zou willen dat dat helemaal niet het beste voor mij zou zijn, dat ik haar gewoon in mijn armen kan sluiten en haar kan bedanken met een dikke knuffel in plaats van via de msn-messenger. Helaas kan dat niet.
De pijn is er natuurlijk nog altijd. Die zal ook zomaar niet verdwijnen. Nog steeds zit datgene wat zij gedaan heeft continu in mijn hoofd. Hetzelfde geldt voor al die andere emoties. Ik mis haar, ik hou van haar! Ik ben nog steeds erg in de war. Ik heb ontzettend veel pijn maar haar brief en haar gedicht doen me zo ontzettend veel.
Ik heb vandaag weer vele tranen gelaten, maar gek genoeg voelde dit niet vervelend. Ik heb haar envelop naast m'n bed gelegd. Voor ik ga slapen zal ik het zeker nog een keer lezen dus ik denk dat ik vandaag nog niet uitgehuild ben.
wat een toestanden!
Lieve Jaspera,
zie PB-tje, heel veel sterkte...
Claudette
Pfff Jaspera
Wat een verhalen dit weekend van jou zeg. Wat zullen jouw emoties door elkaar gehaald zijn. Werkt het dan echt zo dat wanneer je zelf bereidt bent iemand los te laten, die weer terugkeert? Zelf heb ik dat ook wel regelmatig meegemaakt. Niet zo heftig hoor. Maar je wordt dan echt door elkaar geschud. Kan jij wat er gebeurd is vergeten? Wil je weer terug, een nieuwe kans..... Tjonge zeg. Wel mooi van dat gedicht. Heel veel sterkte met je gevoelens!
"mooi"
Het is een verstandige meid. Ze heeft het op een mooie manier af willen ronden en dat is zeker te waarderen...
Ik hoop dat het je ook weer kracht geeft om verder te gaan.
Succes en hou ja haaks!
He jaspera
We zijn denk ik bijna tegelijk op deze site gekomen!En we hadden ook vaak samen onze terugvallen,veel verdriet gehad!En nu weer tegelijk iets met onze exen!{die ander was het toch ook niet helemaal}
Jij hebt helemaal een heftig weekend gehad,maar ik ben van het "nieuws"over mijn ex toch ook weer aardig in de war!
Het houdt mij igg weer meer bezig dan anders!
Je weet dat ik altijd veel waarde hecht aan je antwoorden,en ook je blogs lees ik altijd{ook omdat je het zo goed allemaal kan verwoorden}
We zijn gegroeid Jaspera dat mogen we best wel zeggen!We vallen nog wel eens terug maar er zijn toch ook dagen dat het beter gaat!
Ben benieuwd hoe het verder gaat met ons!!
Groeten van een onzeker meissie
Hoi onzeker meissie
Nu je het zegt, onze ontwikkeling loopt verrassend parallel! Ik begrijp heel goed dat je in de war bent. Je stelt je toch in op het feit dat het over is en dat hij iemand anders heeft. Als dat plotseling verandert dan moet je het beeld dat jij voor ogen hebt ook weer bijstellen. Er diennen zich immers weer nieuwe mogelijkheden aan. Bij mij is de schok misschien nog wel iets heftiger omdat zij meteen ook tegen me zei dat ze dacht dat ze me terug wilde. Hoe raar sta je dan te kijken als je je hebt ingesteld op het beeld van haar en die andere jongen die toch zo geweldig was. De staat waarin ik was toen ik dat te horen kreeg was ook niet ideaal omdat ik natuurlijk nog helemaal beduusd was van het nieuws dat ik eerder te horen had gekregen. Brr, ik krijg weer koude rillingen als ik daaraan denk :S.
Het voelt momenteel niet alsof ik gegroeid ben. Op dit moment weet ik het allemaal niet meer. Ik ben ook erg benieuwd hoe het verder met ons zal gaan. Laat het me weten wanneer het bij jou allemaal weer goed is, dan weet ik dat ook voor mij het einde in zicht is. Voorlopig zie ik voor mezelf die finish nog lang niet.