Start › Blogs › jaspera's blog

Einde carri?ɬ®re

afbeelding van jaspera
Zat, 04/11/2006 - 03:20 — jaspera

Vandaag was weer een dag dat C uit alle macht probeerde om weer in mijn leven te komen. Ik zou natuurlijk niets liever willen dan dat zij weer in mijn leven zou zijn, maar mijn verstand zegt me dat het voor nu beter is als ze dat niet is. Ze heeft vandaag wel tig keer gevraagd of ze mijn huis mocht zien en of ze mee mocht helpen met klussen. Ik heb dat steeds geweigerd. Op een gegeven moment werd ze zelfs boos, schold ze me uit voor klootzak omdat ze mijn huisje niet mocht zien en zei ze dat het toch jammer is dat ze woensdag met me gezoend heeft. Ik heb toen de telefoon maar even uitgezet, want ook mijn geduld raakt een keer op. Ik vind het echter wel steeds moeilijker om haar te weigeren om mijn nieuwe huisje te bezichtigen. Ik denk dat het er toch een keer van moet komen..,

Vanavond getafeltennist. Het team van mijn ex moest ook spelen. Mijn ex deed niet mee maar kwam wel kijken. Ik speelde mijn eerste wedstrijd en op 9-10 (gamepoint tegen dus) in de tweede game zag ik haar ineens in de kantine. Er ging weer een hoop emotie door me heen en de eerstvolgende bal ging prompt het netje in. Weg game, 2-0 achter en de wedstrijd zo goed als verloren. Het erge is echter dat dat mij allemaal geen barst meer interesseert. Ik heb vandaag niet één wedstrijd weten te winnen, maar ik zal er nog niet een heel klein beetje mee zitten. Ik heb het plezier in tafeltennissen verloren. Voor mij en voor de mensen die met mij moeten spelen is het daarom beter dat ik er mee stop. Ik heb vandaag ook aan de hoofdtrainer aangegeven dat ik er minimaal een half jaar mee wil stoppen. Misschien dat het plezier na een pauze van een half jaar weer terugkomt, maar het zou ook zomaar kunnen dat het plezier helemaal niet meer terugkomt. Ik baal er van dat ik mijn passie kwijt ben, maar een hobby moet leuk zijn en dat is het nu absoluut niet.

Het lijkt wel of ik daar op de club niet meer normaal kan functioneren. Aan het begin van de avond zat ik continu de kantine in de kijken om te kijken of C er al zat. Ik heb de hele avond aan haar zitten denken. Ook al heb ik vanavond geen woord met haar gewisseld, ik heb haar natuurlijk wel gezien, vrolijk kletsend en lachend met iedereen. Zat ze daar een beetje mooi te wezen. Spelen was dus weer eens vrijwel onmogelijk.

Na mijn laatste wedstrijd (zij was toen al naar huis), kreeg ik een smsje van haar, waarin ze me vroeg om haar toch alsjeblieft weer in mijn leven te laten. Dit was niet de gehele tekst, maar dit smsje deed me zoveel dat ik maar even naar buiten ben gelopen omdat ik het niet meer droog hield. Buiten heb ik een minuut of 10 staan janken. Toen ik buiten stond dacht ik: waarom moet dit toch zo?! Waarom moet ik zo veel verdriet hebben?! Waarom zijn wij niet gewoon bij elkaar als we zo veel van elkaar houden?! Ik verlang naar mijn meisje. Ik wil haar op de club weer gewoon een kus kunnen geven en haar even stevig vasthouden. Ik wil dat zij mij komt vergezellen in mijn nieuwe appartementje. Ik mis haar!

Wat later had ze me nog proberen te bellen, maar ik was net te laat onder de douche vandaan om dat te bemerken. Ze had daarna nog wel een smsje gestuurd dat ze me even wilde horen en dat ze sorry wilde zeggen voor vanmiddag. Ze is zo lief, ze is zo mooi, maar ze is niet meer mijn meisje.

Op dit moment ben ik emotioneel gezien weer helemaal gebroken. Ik zal zo maar eens gaan slapen, want over 2.5 uur gaat de wekker al weer. Hopelijk heb ik dan nog een paar uurtjes rust in mijn hoofd.

Ma, 06/11/2006 - 18:23 — Jeronimo
afbeelding van Jeronimo

Hey Jasper, Wat een lastige

Hey Jasper,

Wat een lastige situatie zeg! Het lijkt er duidelijk op dat ze je toch wel terug wilt. Jij wilt dat op dit moment niet omdat je weet dat ze ondertussen met een ander in bed heeft gelegen.

Toch zou ik voor jezelf eens op een rijtje gaan zetten waarom dat zo'n probleem voor jou is. Ik snap het zeker wel, want het is toch iets zeer intiems dat ze met een ander gedeeld heeft. Echter... ik denk niet dat er sprake is geweest van echte liefde tussen je ex en die knakker. Wat dat betreft zou dat een 'geruststellende' gedachte kunnen zijn. Zelf zou ik er ook niet zo 1,2,3 van af kunnen stappen, maar duidelijk is wel dat jullie ontzettend om elkaar geven.

Misschien heeft zij dit even nodig gehad, hoe lullig dat ook mag klinken. Kan zijn dat ze op deze manier heeft ontdekt dat wat jullie hadden wel heel bijzonder was en dat het niet zomaar voor de hand ligt dat ze dat op korte termijn weer met iemand zal ervaren.

Omdat het je eerste vriendin was en jij volgens mij haar eerste vriend, zal het extra veel pijn doen dat ze met een ander in het nest heeft gelegen. Ik kan je wel uit ervaring vertellen dat je daar op latere leeftijd toch wel iets makkelijker over gaat denken. Mijn huidige vriendin heeft in het verleden meerdere bed-partners gehad en ook ik heb er meerdere gehad. Terugdraaien kan niet meer.... relativeren kan wel. Ik hoef ook echt niet in detail te weten wat ze allemaal gedaan heeft met die gasten, andersom hoeft ze dat van mij ook niet te weten. We leven in het NU en bovendien hebben we beiden geen SOA. Ik probeer haar te vertrouwen en zij probeert mij te vertrouwen. In onze prille relatie merk ik dat dat groeit.... wie weet is dit wel een blijvertje, wie weet ook niet. We zien wel verder!

Sterkte dude!!

Ma, 06/11/2006 - 19:08 — jaspera
afbeelding van jaspera

puur

Bedankt voor je reactie Jeronimo! Je hebt waarschijnlijk gelijk wanneer je stelt dat je daar wat makkelijker over gaat denken naarmate je ouder wordt. Het gekke is dat ik me dat zelf ook al vaak gerealiseerd heb. Maar ja, ik ben nu eenmaal nog niet zover dat ik er luchtig over kan denken. Het doet gewoon heel erg veel pijn.

Dat ik het er zo moeilijk mee heb zal ongetwijfeld komen omdat wij inderdaad elkaars eerste waren, ook op seksueel gebied. Wat wij samen hadden was dus zo puur als het maar zijn kan. En nu is dat verbroken. Zij heeft zichzelf nu ook aan een ander gegeven. Dat is voor mij erg moeilijk om te accepteren. Wanneer zij en ik allebei al een aantal andere bedpartners gehad zouden hebben dan zou het vast een minder groot probleem geweest zijn denk ik. Dan had ik waarschijnlijk inderdaad de nadruk op het positieve kunnen leggen, namelijk dat ze mij toch niet is vergeten, ondanks die andere kerel.

Ten tweede is het zo dat zij seks altijd zo belangrijk vond. Mensen die het zomaar met elkaar deden zonder een relatie te hebben, dat vond ze echt niet kunnen. Toen het uit ging tussen ons heeft ze zelfs eens gezegd dat ze er spijt van had dat ik de eerste was met wie ze het gedaan heeft, omdat ze dat wilde doen met degene met wie ze oud zou worden. Al die principes van haar bleken niets waard in de afgelopen maanden. Dan ga je toch ook aan jezelf twijfelen. Ik dacht dat wat wij hadden bijzonder was. Naar nu blijkt was het dat ook, maar toch, de afgelopen maanden dacht ze daar waarschijnlijk toch anders over.

Wanneer ik nu weer iets met haar zou krijgen zal ik mezelf nog een hele tijd spiegelen aan die kerel. Volgens mij is dat niet te voorkomen. Er zal altijd de angst zijn om minder te zijn dan hij. En ook al zou ze zeggen dat dat niet zo is, ik denk dat het heel lang duurt voordat je dat echt los kunt laten. Je weet nooit zeker of ze dat wel meent. Ze heeft me ook gezegd dat ze al die tijd nog aan mij is blijven denken en dat het eigenlijk niet eens fijn was met die knaap. Maar als je het echt niet fijn vindt met hem, dan doe je het niet drie keer op een avond met hem denk ik zo.

Kortom: het is wel duidelijk dat ik dit nog lang niet heb verwerkt. Momenteel is het ?ɬ©?ɬ©n en al chaos in mijn hoofd, te meer ook na de gebeurtenissen van gisteren. Maar dal zal ik nog wel een verhaaltje over schrijven.