Online gebruikers
- JosephUnlal
Dingen delen met je vriendin. Dat is er voor mij niet meer bij. Delen in de zin van het delen van informatie en natuurlijk het delen van je leven. Nou ben ik niet iemand, in tegenstelling tot mijn ex, die om het minste of geringste de telefoon pakt en hetgeen er zojuist is gebeurd meteen wil laten weten. Bij belangrijke dingen of gebeurtenissen ligt dat natuurlijk anders. Toen er afgelopen vrijdag een brief van de woonstichting op de deurmat viel, met daarin de mededeling dat mij een woning werd aangeboden, was mijn eerste reactie: ik wil C bellen en dit nieuws met haar delen! Meteen kwam echter het besef dat die behoefte niet meer relevant is. Zij hoort niet meer bij mij, het is niet meer vanzelfsprekend dat ik haar meteen bel. Maar wat had ik dit heuglijke nieuws toch ontzettend graag met haar gedeeld.
Gisteren ben ik de woning wezen bezichtigen en later op de dag heb ik het huurcontract getekend en de sleutels in ontvangst genomen. Weer zo'n moment dat ik haar het liefst meteen had willen bellen, of naar haar toe had willen gaan om het te vieren. Nee vriend, forget it, dat kan niet meer.
Op het moment dat zij te weten kwam dat ik een nieuwe woning had nam ze toch weer contact met me op. Ze vertelde dat ze blij voor me is maar dat ze het heel erg jammer vindt dat ze niet bij dit proces betrokken is. Ze wil er alles over weten en wil me helpen met verhuizen. Het lijkt me duidelijk dat ik er ook heel erg van baal dat zij hier niet bij betrokken is. Ik zou dit proces maar wat graag samen met haar hebben doorlopen. Samen beginnen aan weer een nieuwe periode in mijn leven. Samen het huisje inrichten en misschien dat zij zelfs wel een paar dagen in de week bij mij zou kunnen komen wonen. Als voorbereiding op een mogelijk definitief samenwonen later in ons leven. Mooie bespiegelingen, maar helaas, het zal blijven bij mooie dromen die nooit uit zullen komen. Om mezelf te beschermen houd ik vast aan de status van geen contact. Ik zal dus niet alles tot in detail met haar bespreken en ze zal me niet helpen met verhuizen. Ik wil dit aangrijpen om een nieuwe start te maken. Een nieuwe fase in mijn leven in een nieuw huisje, waar nog geen herinneringen van haar liggen en waar ik nieuwe herinneringen zal gaan maken, voorlopig zonder haar. Nou ja, geen herinneringen. Saillant detail is dat ik pal naast de supermarkt kom te wonen waar zij al een aantal jaren werkt. Vanuit de slaapkamer van mijn appartement kijk ik pal op de ingang van de supermarkt. Op dit moment zie ik die supermarkt in de achtertuin vooral nog als praktisch voordeel en ik hoop dat ik dat vast kan houden.
Iets anders wat ik graag samen met haar zou willen doormaken staat zondag op het programma. Dan sta ik aan de start van de halve marathon in Eindhoven. Vorig jaar deed ik voor het eerst mee en stond zij aan de finish. En hoewel ze me niet heeft zien lopen (ze had zich gericht op een vriend van mij die ook meeliep en toevallig een paar seconden voor mij liep, waardoor ze mij dus gemist had ) vond ik het geweldig fijn dat ze er was. Na de wedstrijd was ik volledig kapot. De rest van de dag en avond heb ik lekker met haar op de bank doorgebracht. Ze was trots op me en dat voelde fijn. Ik was derhalve ook trots op mezelf. Zondag a.s. zal ze echter niet aan de finish staan. Ik zal niet de rest van de dag met haar doorbrengen en er zal niemand zijn die trots op me is. Shit, waar doe ik het dan in godsnaam voor?!
Afgelopen week heb ik weer heel veel aan haar gedacht. Gelukkig zorgde mijn nieuwe woning wel voor een hoop afleiding, maar toch blijft continu dat vervelende gevoel in mijn achterhoofd zitten. Wanneer ik niet aan haar denk gaat het wel goed, maar de afgelopen week heb ik veel aan haar en haar nieuwe geliefde gedacht. Wanneer ik dat te veel doe zit ik zo weer in een depressie. Gelukkig zijn er ook veel momenten dat ik er helemaal niet aan heb gedacht omdat ik te druk bezig was met mijn nieuwe woning.
De conclusie is dat ik haar nog steeds ontzettend mis, maar dat ik binnenkort een nieuwe start hoop te maken. Dan zit ik niet meer op mijn zolderkamertje, waar ik zoveel tijd met haar heb doorgebracht en waar zoveel herinneringen liggen. Als ik hier nu rondkijk zie ik haar in mijn gedachten overal voor me. Hoe vaak hebben wij hier wel niet de liefde bedreven, hoe vaak heb ik haar hier wel niet getroost als ze weer eens in de put zat, hoe vaak zijn we hier wel niet samen in slaap gevallen? Heel erg vaak en die herinneringen zullen me altijd bijblijven. Hopelijk zorgt de verhuizing er voor dat ik minder aan haar hoef te denken en dat ik mezelf kan klaarstomen voor het zijn van een echte vriend die altijd voor haar klaar zal staan. Op dit moment kan ik dat absoluut nog niet, maar de wil is er.
Ik mis je schat, eens zal ik je beste vriend zijn!
Jaspera, wat me opvalt is
Jaspera, wat me opvalt is dat er niet zoveel wrok is tussen jullie twee..Laat het toch een tijdje los, misschien komt het toch nog goed, ..gefeliciteerd met je nieuwe woning!
greetz mike
hetzelfde
Jaspera, das een mooi stuk wat je hebt geschreven. Wat bijzonder toch dat verhalen en gevoelens van lotgenoten soms zo op elkaar lijken.
Van die laatste zin krijg ik een brok in mijn keel en een traan in mijn ooghoek.. Mooi gezegd joh!
Succes ermee.
Kiwi
Haast je langzaam
Haast je...... want bij een halve marathon is het toch echt alles geven. Lijkt me iets geweldigs om me op af te reageren. Het feit dat ik er onderweg bij neerval weerhoudt me ervan . Goed van je dat je het doet, dat is gewoon uit respect voor jezelf.
Verder haast jij je langzaam en dat moet gewoon lukken. Ik ken het gevoel van "ik wil er voor haar gaan zijn als vriend". En als zij dat nu of in de toekomst verdient...... nou waarom dan niet? Nu nog een tijdje wennen aan je nieuwe stekje. Je draai vinden, je tijd indelen.
Elke week denk ik een klein beetje minder aan haar en dat geeft me telkens een beetje meer tijd. Daarmee kun je achter de pc gaan zitten en hier berichtjes typen. Buiten zijn er nog veel meer leuke en mooie dingen te doen.
Als zij echt veel om je geeft, zal za over een paar maanden trots zijn als ze hoort hoe goed jij het rooit op jezelf. En als vrienden vertellen over wat zij doet... en het zweet breekt je dan niet meteen uit.... wie weet moet je ze dan 's op de koffie vragen. Als ze dat lust teminste.
Ik ben geen deskundige hoor, denk alleen dat het zo het beste zal zijn.
Groetjes
Mooi verhaal Jaspera, Wat
Mooi verhaal Jaspera,
Wat fijn dat je een nieuw leventje kan gaan opbouwen.
Ik heb dat ook gedaan en het voelt goed.
Je eigen regels en je eigen stekje, in een plaats wat 130 km
van mijn oude woonplaats ligt. Dats fijn, want er zijn idd geen herinneringen!
Ga zo door Jaspera, het komt helemaal goed met je.
En die marathon lopen is super van je! Doe het zoals melancholie zegt uit zelfrespect. Zelfs heb ik brug tot bruglopen gelopen, vond dat erg leuk om te doen.
Liefs,
Dearest...
Mooi!
Mooi, gefeliciteerd met je nieuwe woning, dat zal heel erg helpen om haar te vergeten en om afstand te nemen.
Ik kan niet wachten dat ik een andere woning kan betrekken, woon nog steeds in het huis van mijn ex.
En helaas is de kans op een andere woning op het moment nihil.......
Heel erg bedankt voor jullie
Heel erg bedankt voor jullie reacties! Dat doet me altijd erg goed.
Mike, er bestaat inderdaad geen wrok tussen ons, maar het zal nooit meer goed komen. Zij heeft me ook al eens gezegd dat haar nieuwe lover echt niet jaloers op mij hoeft te zijn, want als er iemand is waar ze nooit meer iets mee zou willen dat ik dat zou zijn. Dat is voor haar natuurlijk wel makkelijk te zeggen omdat zij al lang weer opnieuw verliefd is. Goed, in de zin van opnieuw een relatie, zal het dus niet meer komen. Hopelijk komt het qua vriendschap in ieder geval wel goed. Voorlopig zal dat nog wel even op zich laten wachten, omdat ik het nog lang niet allemaal verwerkt heb.
Hallo jaspera
Allereerst gefeliciteerd met je nieuwe woning!Je gaat idd een nieuwe start maken!
Een huisje inrichten zonder je ex en zonder herinneringen!Maar je vertrouwde plek waar je nu zit,moet je wel leeghalen,alle herinneringen zullen weer langskomen,en je zal vast en zeker weer met een brok in je keel zitten!Maar Jaspera je hebt weer iets om je op te richten!
Ik snap heel goed dat jeje ex nog mist,de ene dag gaat het ook beter dan de andere dag!
Zelf heb ik een vrij goede week achter de rug,maar ik kan niet zeggen dat hij 1 minuut uit mijn gedachten is geweest!
Soms maakt mij dat moedeloos,en weer verdrietig!Kom ik er dan nooit overheen?
Ook het gevoel van ingeruild zijn voor zijn ex,hakt er dieper in dan ik gedacht heb!
Ik was ontroerd door je laatste zin Jaspera!Ook ik mis mijn "schat",maar nu op het moment weet ik helemaal niet meer of ik met iemand die mij zoveel pijn heeft aangedaan,en mijn vertrouwen zo beschadigd heeft,of ik daar wel een vriendschap mee zou willen!
Vriendschap moet je verdienen!!
Jaspera ik wens je vandaag heel veel succes toe bij de halve marathon in Eindhoven!Al staat er niemand aan de finish,vergeet niet dat je "lotgenoten" hier heel trots op je zijn!
Ik zal aan je denken Jaspera!Zet hem op joh!!
Groeten van een onzeker meissie
Hoi onzeker meissie,je hebt
Hoi onzeker meissie,
je hebt gelijk, vriendschap moet je verdienen. Maar die heeft zij de afgelopen 4 jaar al dik verdiend. In die periode heb ik haar beter leren kennen dan wie ook en weet ik dus wat ik aan haar heb. Ze is een supermeid en die wil ik graag tot mijn vrienden rekenen.
Wat die herinneringen betreft die ik weer tegen zal komen als ik mijn kamer hier leeg ga halen, daar heb ik net al een voorproefje van gehad. Heb net mijn rugzak, waar ik altijd van alles in gooi, leeggehaald. Uit die berg troep kwamen een paar dingen die het verdrietige gevoel meteen weer opriepen. Zo kwam ik een uitnodiging tegen van het huisfeest van haar studentenhuis. Ai, daar zal ik voorlopig en misschien wel nooit meer te vinden zijn. Wat ik daarna vond deed me helemaal met weemoed terugdenken aan onze mooie tijd samen. Ik vond een kaartje voor een cabaretvoorstelling, die ik haar dit jaar voor haar verjaardag cadeau had gedaan. De voorstelling was in een theater vlakbij haar studentenhuis. En ook al waren het zo'n beetje de slechtste plaatsen in de zaal (het waren zo'n beetje de laatste kaartjes), ik vond het een geweldige avond. Dat zijn de dingen waar ik nou zo ontzettend van kon genieten: samen dit soort dingen ondernemen. Toen we na de voorstelling naar haar huis terugliepen bedachten we dat we best eens vaker naar dat theater zouden kunnen gaan. Helaas, dat is er niet meer van gekomen en zal er ook nooit meer van komen . Die fantastische avond, nooit zal ik die meer meemaken. Al die herinneringen, zo mooi maar tegelijkertijd ook zo pijnlijk.
Goed, hopelijk was dit mijn portie ellende voor vandaag. Ik ga me zo eens naar Eindhoven begeven. Bedankt voor je succeswens, ik zal het in gedachte houden.