Vandaag, tja vandaag... Vandaag schijnt de zon, de lente is weer in het land & op zich voel ik me ook niet zo slecht meer. Ik denk wel aan hem, elke minuut, maar ik heb al lang de drang niet meer om hem dat te laten weten.

Alleen heeft hij vanavond een galabal om naartoe te gaan, normaal zou ik degene zijn die daar dicht tegen hem zou staan, met hem zou dansen... Die rol zal nu wel voor de vlam zijn weggelegd, maar tja... Doet me wel weer een beetje down voelen.

Maar goed, het weekend staat weer voor de deur, dag studentenstadje, hallo huisje. Er is niets wat een vers gekookte maaltijd van mijn mama niet kan oplossen.

!7 dagen geleden heeft mijn vriend het na anderhalf jaar uitgemaakt.....Dit omdat hij te grote twijfels had, helaas kon hij me niet echt in details vertellen wat die twijfels zijn.....en de vonk is weg....Ik hou nog steeds van hem...maar als hij me vertelt dat het gevoel weg is, dan blijft er weinig over om voor te gaan...Hij zei dat ik alles had wat hij wil in een vrouw...maar het gevoel is weg...Het is nu 17 dagen geleden, en het lijkt wel alsof hij mijn lach, mijn vreugde in het leven heeft afgenomen...'s Nachts droom ik elke nacht over hem, en hier baal ik van want mijn nachtrust lijdt er verschikkelijk onder....Heb veel gepraat met vrienden, familie...en het gekke is, in feite kan niemand je helpen, alleen de tijd, zal mijn hart weer helen....Want ik wil zo graag mezelf weer terug!!!

Nou eindelijk hoor, ik heb een reactie gekregen op mijn mailtje met daarin de vraag of we af konden spreken. Ik heb een week moeten wachten, daarna was ik het zo beu en vond ik het zo asociaal dat ik geen atwoord kreeg dat ik hem maar heb gesmst. Met daarin de vraag of ie me mailtje wel gehad had en dat ik het raar vond dat ie mocht ie de mail wel gehad hebben, niet reageerde.

Nou ja vanochtend een reactie. Met daarin de tekst dat hij niet geantwoord had omdat ie niet wist wat ie er mee aan moest. En dat ie niet dacht dat het nuttig was om nog over ons te praten omdat hij vond dat we allebei wisten hoe het zat en het er niet makkelijker op zou worden.

Een paar dagen geleden heeft mijn vriend het uitgemaakt?¢‚Ǩ¬¶.na drie jaar. De relatie had wel zijn ups and downs, maar we zijn wel ver gekomen samen. Het ging de laatste tijd steeds beter, hij had ut vaak over samenwonen enz. Door dingetjes die hij wel eens deed, of die er gebeurde, voelde ik me weleens rot. Het probleem was alleen dat hij er nooit echt goed met me over praatte, zodat ik er altijd mee bleef zitten en er die tijd daarna vaak mee zat en stil of chagrijnig was. Ik heb hem dat vaker verteld, en vaak begreep hij dfan ook wel waarom ik me rot voelde. Nu heeft hij het definitief uitgemaakt, hij denkt dat ik misschien wel echt shagrijnig van aard ben enz en het voelt niet goed, hij denkt dat het het beste is om het uit te maken. Ik ben er helemaal gebroken van, hield zoveel van hem en we waren echt elkaar's maatjes?¢‚Ǩ¬¶we hadden 3 jaar lang een intensieve relatie?¢‚Ǩ¬¶.ik vind het heel moeilijk want we wonen dicht bij elkaar en hij werkt in de zelfde plaats als dat ik naar school ga?¢‚Ǩ¬¶ik zie hem dan ook regelmatig voorbij komen als hij op zijn werk is en ik naar school ga..en dat is echt verschrikkelijk?¢‚Ǩ¬¶het confronteert zo erg?¢‚Ǩ¬¶.Nu wil hij elkaar voorlopig met rust laten en het laten bezinken, zodat we er binnenkort, wanneer het bezonken is, nog over kunnen praten?¢‚Ǩ¬¶.hij reageert dus weinig sinds het uit is de laatste dagen en laat zelf ook nix van zich horen?¢‚Ǩ¬¶.het doet zon verschrikkelijke pijn?¢‚Ǩ¬¶..en snijdt echt door mijn hele lichaam?¢‚Ǩ¬¶ik huil heel veel en probeer veel met vriendinnen en klasgenoten te praten, maar ik voel me nu 24 uur per dag?¢‚Ǩ¬¶.heel erg ongelukkig..heb het gevoel dat ik aan dit verdriet wel een jaar vast blijf hangen?¢‚Ǩ¬¶ook lijkt het me verschrikkelijk als ik hem ooit met een ander zou zien?¢‚Ǩ¬¶.wat moet ik toch?¢‚Ǩ¬¶.

Een paar dagen geleden heeft mijn vriend het uitgemaakt?¢‚Ǩ¬¶.na drie jaar. De relatie had wel zijn ups and downs, maar we zijn wel ver gekomen samen. Het ging de laatste tijd steeds beter, hij had ut vaak over samenwonen enz. Door dingetjes die hij wel eens deed, of die er gebeurde, voelde ik me weleens rot. Het probleem was alleen dat hij er nooit echt goed met me over praatte, zodat ik er altijd mee bleef zitten en er die tijd daarna vaak mee zat en stil of chagrijnig was. Ik heb hem dat vaker verteld, en vaak begreep hij dfan ook wel waarom ik me rot voelde. Nu heeft hij het definitief uitgemaakt, hij denkt dat ik misschien wel echt shagrijnig van aard ben enz en het voelt niet goed, hij denkt dat het het beste is om het uit te maken. Ik ben er helemaal gebroken van, hield zoveel van hem en we waren echt elkaar's maatjes?¢‚Ǩ¬¶we hadden 3 jaar lang een intensieve relatie?¢‚Ǩ¬¶.ik vind het heel moeilijk want we wonen dicht bij elkaar en hij werkt in de zelfde plaats als dat ik naar school ga?¢‚Ǩ¬¶ik zie hem dan ook regelmatig voorbij komen als hij op zijn werk is en ik naar school ga..en dat is echt verschrikkelijk?¢‚Ǩ¬¶het confronteert zo erg?¢‚Ǩ¬¶.Nu wil hij elkaar voorlopig met rust laten en het laten bezinken, zodat we er binnenkort, wanneer het bezonken is, nog over kunnen praten?¢‚Ǩ¬¶.hij reageert dus weinig sinds het uit is de laatste dagen en laat zelf ook nix van zich horen?¢‚Ǩ¬¶.het doet zon verschrikkelijke pijn?¢‚Ǩ¬¶..en snijdt echt door mijn hele lichaam?¢‚Ǩ¬¶ik huil heel veel en probeer veel met vriendinnen en klasgenoten te praten, maar ik voel me nu 24 uur per dag?¢‚Ǩ¬¶.heel erg ongelukkig..heb het gevoel dat ik aan dit verdriet wel een jaar vast blijf hangen?¢‚Ǩ¬¶ook lijkt het me verschrikkelijk als ik hem ooit met een ander zou zien?¢‚Ǩ¬¶.wat moet ik toch?¢‚Ǩ¬¶.

Ik heb al een een tijdje niet geschreven en had wel weer even zin om hier wat neer te zetten.

Vorige week heb ik voor het laatst met hem gebeld. Het was zo'n leuk gesprek! Er is me een hoop duidelijk geworden, al gaf hij me wel weer valse hoop door te zeggen dat hij het liefste als een hondje achter me aan zou willen lopen, maar dat nu niet kon...

Hij zei dat ie zin had om mij weer te zien, maar ook weer niet wist wat ie ermee moest. Maar goed, we hebben gelachen en veel gepraat en het was leuk. En toen kreeg ik ineens weer zo'n lauw mailtje van vijf zinnetjes.

Ik had zo'n zin om hem weer te bellen, maar mijn huisgenootje vindt dat ik dan achter z'n kont aanloop... Daar heeft ze ook wel gelijk in! Ik doe het niet meer, laat hem maar even in de stront zakken! krachtige woorden... maar wel moeilijk hoor

Ik ben er nog steeds rotsvast van overtuigd dat ik hem niet meer wil zien, maar toch, ik heb mijn goede & mijn minder goede dagen.

De minder goede zijn eigenlijk makkelijk te definiëren: de dagen dat 'zij' blijft slapen in hetzelfde huis als ik. Wat haat ik haar omdat ze alles kapot maakte, wat haat ik haar omdat ze zelf al een vriend had & hem hetzelfde wordt aangedaan als mij, wat haat ik haar.

& toch haat ik hem meer, hij moest er niet op ingaan, hij werd tot niets gedwongen, hij heeft mij opgegeven voor een meisje dat hij niet eens kende.

Hoe is het mogelijk dat je je zo kan vergissen in iemand?