Goedemorgen allemaal, in de vroege ochtend zit me nog iets dwars, iets praktisch.

Terugvallen op de basis. Hoe goed ik ook mijn best doe, als er onverhoopt iets ergs gebeurt en ik val terug, dan ontmoet ik mezelf weer, dan besef ik dat ik nog veel van mijn ex houd. Er is af en toe wel boosheid, vooral als de film weer wordt teruggedraaid voor degenen aan wie ik nog het verhaal moet vertellen. Dat houden van is wel anders geworden, zonder verwachtingen, zoals tussen man en vrouw. Maar die liefde is soms wel verwarrend, moet nog goede balans zien te vinden.

Mijn schoonzus belde net op, we hebben wel meer dan een uur gepraat. Al onze naaste familieleden (schoonzussen, schoonmoeder, mijn opa, tante) beginnen nattigheid te voelen, waarom zij nooit thuis is. Ik wilde er mee wachten, eerst met mijn (ex)-vrouw bespreken, voordat ik iedereen vertel wat dat zij nu een ander heeft en dat we binnenkort gaan scheiden. Maar zij ging doorvragen en heeft mij alles toch kunnen laten vertellen, zij maken zich allemaal zorgen en weten dat er iets niet klopt.

Ik heb onder mijn kussen een handgeschreven brief van mijn (ex)-vrouw gevonden, ik zal haar voor het gemak toch voortaan ex noemen, omdat de scheiding toch gaat komen.

Mijn (ex)-vrouw wil mij geen tijd meer geven en nu al alles vertellen aan de kinderen dat we binnenkort gaan scheiden. Zij kent die ander amper 2 maanden en wil haar liefje al introduceren? Of wil ze alleen aan de kinderen bekend maken?

Hallo allemaal, heb eigenlijk niet veel ldvd te melden, het gaat momenteel nog goed, heb net een opdracht binnen en moest vanaf dinsdag aan de slag. De opdracht 1,5 uur treinreis verwijderd, aan de ene kant beetje ver, aan de andere kant is reizen met de trein rustgevend, alle tijd om over onze relatie na te denken. Ondertussen zit je dan ook onder de mensen, veel mensen. Heb altijd met een auto naar mijn opdrachten gereden (leasebak, nee, geen lease Mini), maar sinds ik freelancer ben geworden heb ik bewust voor de trein gekozen, is toch veel relaxter en goedkoper.

Tsja, kan steeds beter vriendschappelijk met haar omgaan, wel met ups en downs, maar het kan net, genoeg om haar niet gelijk de deur uit te trappen zeg maar. Genoeg om niet spijt te hebben van het aardig doen tegen elkaar. Begrijp me niet verkeerd, soms kan ik haar niet verdragen, hoe gelukkig ze zich voelt, maar het deert me wel steeds minder.