Vanochtend een zeer emotionele gesprek gehad, ze was gisternacht laat aangekomen, wilde haar mijn gevoelens kwijt, wilde haar begrijpen, er was nog zoveel onuitgesproken, voordat ze weer naar die ander gaat. Ik heb een slecht geheugen, kan soms slecht luisteren, en kan moeilijk accepteren, maar ze vertelde vanochtend nog eens dat ze op dit moment niet meer aan ons huwelijk wil werken, voor die ander gaat, dat ze nu leeft bij de dag, nog geen toekomstplannen met die ander heeft. Zo is de situatie nu.

Ik hink op 2 gedachten, eentje nog trouw op mijn ontrouwe vrouw, dat ze er niets aan kan doen, dat haar verliefdheid haar is overkomen. Dat ze nu enorm veel moeite heeft voor mij en de kinderen, vandaar dat ze mij voorlopig niet wil aanraken. Ze is altijd warm en sociaal geweest, deze verandering is gewoon niet logisch dus ook niet haar schuld. Uiteindelijk zal ze inzien dat de roze wolk niet echt is en met hangende pootjes met haar hart weer terugkomt bij mij, eind goed al goed? En we leven nog lang en gelukkig, later lachend terugkijkend op deze periode?

Allereerst enorm bedankt voor jullie tijd, woorden en steun, zonder jullie tips en deze site was ik er allang onderdoor gegaan!

Gisternacht een uitvoerig, rationeel gesprek gehad met mijn vrouw, blij dat we nog met elkaar kunnen praten zonder al te veel verwijten. Als ik iets zeg is al snel een verwijt, zo van hoe kun je voor die ander kiezen, besef je wel hoeveel pijn je mij, de kids gaat doen? Hoezo verwijt, zo is het gewoon. Ze wil niet door mij schuldgevoelens laten aanpraten, ik ben toch niet de schuldige of wel soms?

Ben een getrouwde man (16 jaar getrouwd) met een lieve vrouw, we hebben samen 4 kinderen. De laatste paar jaar is ons huwelijk meer een sleur geworden, zeker onze jongste naar school gaat. De muren komen op haar af, ze heeft het aangegeven maar ik begreep het niet. Vorig jaar (2008) oktober ging ze voor het eerst vreemd, met de man van nieuwe vriendin nog wel. Het was puur lichamelijk, ik heb veel gehuild en zocht troost bij haar, kan het aan niemand kwijt. Mijn wereld verging, dacht dat ons huwelijk sterk genoeg was.